برده داری در هائیتی ( انگلیسی: Slavery in Haiti ) با ورود کریستف کلمب در این جزیره در سال ۱۴۹۲ شروع شد. این امر تأثیرات ویرانگری روی جمعیت بومی داشت. به دنبال نابودی تقریبی بومیان تاینو در نتیجه کار اجباری، بیماری و جنگ، اسپانیایی ها، با راهنمائی کشیش کاتولیک بنام بارتلومئو دو لاس کاساس و با حمایت کلیسای کاتولیک، شروع به اقدام جدی در ربودن و کشیدن کار اجباری از بردگان آفریقائی کردند. [ ۱]
در شروع دوران استعمار فرانسه در سال ۱۶۲۵، اقتصاد هائیتی ( که در آن زمان به نام سن سنت دومینو شناخته می شد ) بر پایه برده داری بود، که به عنوان خشن ترین نوع برده داری در جهان آن روز شناخته می شد. انقلاب هائیتی در سال ۱۸۰۴، تنها قیام موفق بردگان در تاریخ بشر، پایان برده داری را نه تنها در سنت دومینیک، بلکه در تمام مستعمرات فرانسه را تسریع کرد.
با این حال، پس از انقلاب چند تن از رهبران هائیتی کار اجباری را بکار گرفتند، با این اعتقاد که اقتصاد مبتنی بر کشاورزی تنها راه موفقیت برای هائیتی است. آنها اقدام به ساختن سنگرها، برای محافظت در مقابل حملات فرانسوی ها کردند. در طول اشغال ایالات متحده بین سال های ۱۹۱۵ و ۱۹۳۴، نظامیان ایالات متحده مردم هائیتی را مجبور ساختند تا جاده هایی را برای دفاع در مقابل رزمندگان مقاومت هائیتی بسازند. [ ۲]
کار بدون پرداخت دستمزد در هائیتیٰ هنوز هم اجرا می شود. حدود نیم میلیون کودک به عنوان خدمتکار خانگی بدون دستمزد بکار گرفته می شوند، که مرتباً از سوءاستفاده جنسی و جسمی رنج می برند. علاوه بر این، قاچاق انسان، از جمله قاچاق کودکان، مشکل بزرگی در هائیتی است؛ افراد قاچاق شده در داخل یا خارج هائیتی برای کار اجباری از جمله قاچاق جنسی بکار گرفته می شوند. گروه هایی که بیشتر درخطر قاچاق هستند عبارتند از: افراد فقیر، زنان، کودکان، بی خانمان ها و افرادی که از مرز جمهوری دومینیکن مهاجرت می کنند. زلزله ویرانگر در سال ۲۰۱۰ بسیاری را آواره کرد و آنها را بی خانمان، منزوی و در مقابل سوء استفاده قاچاقچیان به شدت آسیب پذیر کرد. هرج و مرج پس از زمین لرزه، توجه مقامات را نیز منحرف کرد و مانع تلاش برای جلوگیری از قاچاق انسان گردید.
دولت اقداماتی را برای پیشگیری و جلوگیری از قاچاق انسان انجام داده، کنوانسیون های حقوق بشر را تصویب و قوانینی برای محافظت از افراد آسیب پذیر به اجرا درآورده است، اما اعمال قوانین هنوز دشوار است. دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ کشور هائیتی را در "فهرست مراقبت سطح ۲" قرار داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر شروع دوران استعمار فرانسه در سال ۱۶۲۵، اقتصاد هائیتی ( که در آن زمان به نام سن سنت دومینو شناخته می شد ) بر پایه برده داری بود، که به عنوان خشن ترین نوع برده داری در جهان آن روز شناخته می شد. انقلاب هائیتی در سال ۱۸۰۴، تنها قیام موفق بردگان در تاریخ بشر، پایان برده داری را نه تنها در سنت دومینیک، بلکه در تمام مستعمرات فرانسه را تسریع کرد.
با این حال، پس از انقلاب چند تن از رهبران هائیتی کار اجباری را بکار گرفتند، با این اعتقاد که اقتصاد مبتنی بر کشاورزی تنها راه موفقیت برای هائیتی است. آنها اقدام به ساختن سنگرها، برای محافظت در مقابل حملات فرانسوی ها کردند. در طول اشغال ایالات متحده بین سال های ۱۹۱۵ و ۱۹۳۴، نظامیان ایالات متحده مردم هائیتی را مجبور ساختند تا جاده هایی را برای دفاع در مقابل رزمندگان مقاومت هائیتی بسازند. [ ۲]
کار بدون پرداخت دستمزد در هائیتیٰ هنوز هم اجرا می شود. حدود نیم میلیون کودک به عنوان خدمتکار خانگی بدون دستمزد بکار گرفته می شوند، که مرتباً از سوءاستفاده جنسی و جسمی رنج می برند. علاوه بر این، قاچاق انسان، از جمله قاچاق کودکان، مشکل بزرگی در هائیتی است؛ افراد قاچاق شده در داخل یا خارج هائیتی برای کار اجباری از جمله قاچاق جنسی بکار گرفته می شوند. گروه هایی که بیشتر درخطر قاچاق هستند عبارتند از: افراد فقیر، زنان، کودکان، بی خانمان ها و افرادی که از مرز جمهوری دومینیکن مهاجرت می کنند. زلزله ویرانگر در سال ۲۰۱۰ بسیاری را آواره کرد و آنها را بی خانمان، منزوی و در مقابل سوء استفاده قاچاقچیان به شدت آسیب پذیر کرد. هرج و مرج پس از زمین لرزه، توجه مقامات را نیز منحرف کرد و مانع تلاش برای جلوگیری از قاچاق انسان گردید.
دولت اقداماتی را برای پیشگیری و جلوگیری از قاچاق انسان انجام داده، کنوانسیون های حقوق بشر را تصویب و قوانینی برای محافظت از افراد آسیب پذیر به اجرا درآورده است، اما اعمال قوانین هنوز دشوار است. دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ کشور هائیتی را در "فهرست مراقبت سطح ۲" قرار داد.
wiki: برده داری در هائیتی