بخش شهید باگات سینگ نگار ( به پنجابی: ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਨਗਰ ) که سابقاً نوانشهر نامیده می شد یکی از بخش های ناحیه دوبا ایالت پنجاب در شمال شرقی هند است. این منطقه به سه بخش نوانشهر، بنگا و بالاچائور تقسیم می شود. این منطقه جزء حوزه انتخاباتی اناندپور سهیب قرار می گیرد. طبق آمار سال ۲۰۱۱، این منطقه پس از بارنالا و فاتحگر صاحیب کم جمعیت ترین منطقه پنجاب از بین ۲۲ منطقه است. [ ۲] [ ۳]
با تلاش های هارچاران برار، که فرماندار وقت منطقه بود، منطقه شهید باگات سینگ نگار در تاریخ ۵ نوامبر ۱۹۹۵ از مناطق جلندر و هوشیارپور جدا شد و به عنوان شانزدهمین ایالت پنجاب به مرکزیت نوانشهر معرفی شد. [ ۴] نوانشهر را مهاجرانی از راهون در نزدیکی رود ستلج ساختند چراکه آن شهر در معرض خطر سیل قرار داشت. این شهر جدید را نوانشهر، که به معنی شهر نو است، نامیدند. [ ۵] [ ۶]
مزیت منطقهٔ دوابا و دیگر مناطق نسبت به این منطقه این است که زمین در آنجا ارزانتر است. در واقع به جز لودهیانا و چندی گر، منطقه شهید باگات سینگ نگار گرانترین قیمت زمین را دارد. با این حال جمعیت این منطقه به دلیل مهاجرت افراد به این منطقه در حال افزایش است.
نوانشهر با خطوط راه آهن به جلندر و راهون متصل است. [ ۷]
این منطقه از نظر خدمات بهداشتی درمانی در سطح خوبی قرار دارد و چندین بیمارستان دولتی و کلینیک پزشکی برای استفاده مردم در آنجا وجود دارد. نوانشهر ظرفیت بیمارستانی ۶۴ تخته را دارد. بنگا و بالاچائور نیز ظرفیت بیمارستانی معادل ۳۰ تخت بیمارستانی را دارند. همچنین در هر روستا امکانات درمانی برای خدمات رسانی مستقر است. [ ۷]
در نوانشهر، راهون، سارویا و بالاچائور بیمارستان های دامپزشکی نیز موجود است. [ ۷]
• مساحت کل:۱٬۲۵۸ کیلومتر مربع[ ۸]
• جمعیت کل ( ( طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ هند ) : ۵۸۷٬۴۶۸ نفر < [ ۸]
• جمعیت مردان: ۳۰۶٬۹۰۲[ ۸]
• جمعیت زنان: ۲۸۰٬۵۶۶[ ۸]
• نسبت زنان به مردان: ۹۱۳/۱۰۰۰[ ۸]
• چگالی جمعیت: ۴۳۹ نفر بر کیلومتر مربع[ ۸]
• درصد رشد جمعیت ( ۱۹۹۱–۲۰۰۱ ) : ۱۰٫۴۳[ ۸]
طبق سرشماری ۲۰۱۱ هند، جمعیت منطقه شهید باگات سینگ نگار ۶۱۴٬۳۶۲ نفر است[ ۳] که تقریباً معادل جمعیت جزایر سلیمان[ ۹] یا ایالت ورمانت[ ۱۰] آمریکاست. از حیث جمعیت، این منطقه رتبهٔ ۵۲۲ را در میان ۶۴۰ منطقه هند دارد. درصد باسوادان در این منطقه ۸۰٫۳٪ است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا تلاش های هارچاران برار، که فرماندار وقت منطقه بود، منطقه شهید باگات سینگ نگار در تاریخ ۵ نوامبر ۱۹۹۵ از مناطق جلندر و هوشیارپور جدا شد و به عنوان شانزدهمین ایالت پنجاب به مرکزیت نوانشهر معرفی شد. [ ۴] نوانشهر را مهاجرانی از راهون در نزدیکی رود ستلج ساختند چراکه آن شهر در معرض خطر سیل قرار داشت. این شهر جدید را نوانشهر، که به معنی شهر نو است، نامیدند. [ ۵] [ ۶]
مزیت منطقهٔ دوابا و دیگر مناطق نسبت به این منطقه این است که زمین در آنجا ارزانتر است. در واقع به جز لودهیانا و چندی گر، منطقه شهید باگات سینگ نگار گرانترین قیمت زمین را دارد. با این حال جمعیت این منطقه به دلیل مهاجرت افراد به این منطقه در حال افزایش است.
نوانشهر با خطوط راه آهن به جلندر و راهون متصل است. [ ۷]
این منطقه از نظر خدمات بهداشتی درمانی در سطح خوبی قرار دارد و چندین بیمارستان دولتی و کلینیک پزشکی برای استفاده مردم در آنجا وجود دارد. نوانشهر ظرفیت بیمارستانی ۶۴ تخته را دارد. بنگا و بالاچائور نیز ظرفیت بیمارستانی معادل ۳۰ تخت بیمارستانی را دارند. همچنین در هر روستا امکانات درمانی برای خدمات رسانی مستقر است. [ ۷]
در نوانشهر، راهون، سارویا و بالاچائور بیمارستان های دامپزشکی نیز موجود است. [ ۷]
• مساحت کل:۱٬۲۵۸ کیلومتر مربع[ ۸]
• جمعیت کل ( ( طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ هند ) : ۵۸۷٬۴۶۸ نفر < [ ۸]
• جمعیت مردان: ۳۰۶٬۹۰۲[ ۸]
• جمعیت زنان: ۲۸۰٬۵۶۶[ ۸]
• نسبت زنان به مردان: ۹۱۳/۱۰۰۰[ ۸]
• چگالی جمعیت: ۴۳۹ نفر بر کیلومتر مربع[ ۸]
• درصد رشد جمعیت ( ۱۹۹۱–۲۰۰۱ ) : ۱۰٫۴۳[ ۸]
طبق سرشماری ۲۰۱۱ هند، جمعیت منطقه شهید باگات سینگ نگار ۶۱۴٬۳۶۲ نفر است[ ۳] که تقریباً معادل جمعیت جزایر سلیمان[ ۹] یا ایالت ورمانت[ ۱۰] آمریکاست. از حیث جمعیت، این منطقه رتبهٔ ۵۲۲ را در میان ۶۴۰ منطقه هند دارد. درصد باسوادان در این منطقه ۸۰٫۳٪ است. [ ۳]
wiki: بخش شهید باگات سینگ نگار