بازی های آسیایی ۲۰۱۸. بازی های آسیایی ۲۰۱۸ ( اندونزیایی: Pesta Olahraga Asia ۲۰۱۸ ) هجدهمین دورۀ بازی های آسیایی که با عنوان جاکارتا - پالم بانگ ۲۰۱۸ هم شناخته می شود، یک رویداد چند ورزشی می باشد که از ۱۸ اوت تا ۲ سپتامبر در جاکارتا و پالم بانگ به انجام رسید. در نوامبر ۲۰۱۲، شورای المپیک آسیا ( OCA ) میزبانی این بازی ها را به هانوی، ویتنام سپرده بود، اما این شهر، هفده ماه بعد، از میزبانی بازی ها کناره گیری کرد. اندونزی که ابتدا در رقابت برای میزبانی پس از هانوی در رتبۀ دوم قرار گرفت، به عنوان قوی ترین نامزد برای جایگزینی در نظر گرفته شد و در نهایت در جریان برگزاری بازی های ۲۰۱۴ حق میزبانی را به دست آورد. جاکارتا و پالم بانگ، که میزبان مشترک بازی های جنوب شرق آسیا ۲۰۱۱ شده بودند، جایگزین سورابایا، شهری که در جریان رقابت برای میزبانی بازی های آسیایی ۲۰۱۸، نمایندۀ اندونزی بود، شدند.
برای نخستین بار، بازی های آسیایی تابستانی در دو شهر میزبانی شد؛ جاکارتا پایتخت اندونزی ( که میزبان بازی های ۱۹۶۲ نیز بود ) و پالم بانگ مرکز استان سوماترای جنوبی میزبان این دوره بودند. رویدادها در این دو شهر و اطراف آن ها از جمله در مکان هایی در باندونگ و استان های جاوه غربی و بانتن برگزار گردید. آیین افتتاحیه و اختتامیه در ورزشگاه گلورا بونگ کارنو در جاکارتا به انجام رسید. چندین رویداد غیر المپیکی از برنامۀ این رویداد حذف شد، اما چند رشتۀ ورزشی که در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۲۰ در توکیو برای نخستین بار قرار بود حضور داشته باشند ( از جمله بسکتبال سه نفره ) به بازی ها اضافه شدند. رقابت های ورزش های الکترونیکی و کانوپولو نیز به عنوان ورزش های غیررسمی در بازی ها برگزار شدند. چین برای دهمین بار پیاپی در بخش مدال ها صدرنشین شد. کره شمالی و کره جنوبی یک تیم متحد در مراسم افتتاحیه و رویدادهای انتخاب شده داشتند، و همچنین آن ها توانستند نخستین نشان طلای تیم کره متحد را در یک رویداد چند ورزشی کسب کنند. ۶ حدنصاب جهانی، ۱۸ رکورد آسیایی و ۸۶ رکورد بازی های آسیایی در طول این بازی ها شکسته شد. ریکاکو ایکه شناگر ژاپنی هم به عنوان باارزش ترین بازیکن اعلام شد. [ ۳]
در ابتدا شورای المپیک آسیا برنامه ریزی کرده بود که بازی ها را به جای سال ۲۰۱۸ در ۲۰۱۹ برگزار کند تا بازی های آسیایی به جای دو سال فاصله، درست یک سال پیش از المپیک ۲۰۲۰ برگزار شود. اما آن ها پس از اهدای میزبانی بازی ها به اندونزی از این برنامه عقب نشینی کردند تا این بازی ها با انتخابات سراسری سال ۲۰۱۹ اندونزی تداخل نداشته باشد. [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرای نخستین بار، بازی های آسیایی تابستانی در دو شهر میزبانی شد؛ جاکارتا پایتخت اندونزی ( که میزبان بازی های ۱۹۶۲ نیز بود ) و پالم بانگ مرکز استان سوماترای جنوبی میزبان این دوره بودند. رویدادها در این دو شهر و اطراف آن ها از جمله در مکان هایی در باندونگ و استان های جاوه غربی و بانتن برگزار گردید. آیین افتتاحیه و اختتامیه در ورزشگاه گلورا بونگ کارنو در جاکارتا به انجام رسید. چندین رویداد غیر المپیکی از برنامۀ این رویداد حذف شد، اما چند رشتۀ ورزشی که در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۲۰ در توکیو برای نخستین بار قرار بود حضور داشته باشند ( از جمله بسکتبال سه نفره ) به بازی ها اضافه شدند. رقابت های ورزش های الکترونیکی و کانوپولو نیز به عنوان ورزش های غیررسمی در بازی ها برگزار شدند. چین برای دهمین بار پیاپی در بخش مدال ها صدرنشین شد. کره شمالی و کره جنوبی یک تیم متحد در مراسم افتتاحیه و رویدادهای انتخاب شده داشتند، و همچنین آن ها توانستند نخستین نشان طلای تیم کره متحد را در یک رویداد چند ورزشی کسب کنند. ۶ حدنصاب جهانی، ۱۸ رکورد آسیایی و ۸۶ رکورد بازی های آسیایی در طول این بازی ها شکسته شد. ریکاکو ایکه شناگر ژاپنی هم به عنوان باارزش ترین بازیکن اعلام شد. [ ۳]
در ابتدا شورای المپیک آسیا برنامه ریزی کرده بود که بازی ها را به جای سال ۲۰۱۸ در ۲۰۱۹ برگزار کند تا بازی های آسیایی به جای دو سال فاصله، درست یک سال پیش از المپیک ۲۰۲۰ برگزار شود. اما آن ها پس از اهدای میزبانی بازی ها به اندونزی از این برنامه عقب نشینی کردند تا این بازی ها با انتخابات سراسری سال ۲۰۱۹ اندونزی تداخل نداشته باشد. [ ۶] [ ۷]
wiki: بازی های آسیایی ۲۰۱۸