ایلیا ابوماضی ( به انگلیسی: Elia Abu Madi ) ( ۱۸۸۹، روستای المحیدثه منطقه بکفایه لبنان – ۱۹۵۷، نیویورک ) شاعر لبنانی - آمریکایی است که از وی در کنار شاعرانی همچون جبران خلیل جبران، امین الریاحی و میخاییل نعیمه نام برده می شود. [ ۱]
تأسیس روزنامهٔ سیاسی - اجتماعی «السمیر» به زبان عربی در آمریکا از یک سو و هنر شاعری وی از سوی دیگر، نام او را بلندآوازه ساخته است. ابوماضی یکی از بنیان گذاران ادبیات اعراب دور از وطن ( ادبیات مَهجَر ) به حساب می آید. او و همفکرانش خواستار تحولی بنیادین در ادبیات معاصر عربی نبودند و در این راه به موفقیت های بزرگی دست یافتند یکی از بارزترین وجوه اندیشهٔ این شاعر، تأثیرپذیری وی از اندیشهٔ خیام و ابوالعلاء معری در زمینهٔ فلسفه هستی است. از دیگر مفاهیم کلیدی شعر وی عشق و زیباپرستی است. همچنین میهن پرستی به دلیل حساسیت های سیاسی دورهٔ حیات وی در اندیشه و بیان این شاعر اهمیت ویژه ای یافته است. [ ۲]
ابوماضی در 15 مه 1890 در روستای المحیدثه که اکنون بخشی از شهر بکفیا در لبنان است در یک خانواده مسیحی ارتدکس رومی به دنیا آمد. در 11 سالگی به اسکندریۀ مصر نقل مکان کرد که در آنجا با عموی خود کار می کرد.
در 1911، ایلیا ابوماضی نخستین مجموعۀ شعر خود بنام تذکار الماضی را منتشر کرد. اندکی بعد توسط مقامات ترکیه عثمانی تبعید شد و مصر را به مقصد ایالات متحده ترک کرد و در سینسیناتی، اوهایو ساکن شد. در 1916 به شهر نیویورک نقل مکان نمود و شغل روزنامه نگاری را آغاز کرد. ابوماضی در نیویورک با تعدادی از شاعران عرب - آمریکایی مانند خلیل جبران ملاقات و کار کرد. او با دختر نجیب دیاب، سردبیر مجله مرآت الغرب ازدواج کرد و در 1918 سردبیر همان مجله شد. دومین مجموعۀ شعر او، دیوان ایلیا ابوماضی در سال 1919 در نیویورک منتشر شد؛ سومین مجموعۀ شعر او، الجداول ( جویباران ) در 1927 انتشار یافت. کتاب های دیگر او عبارتند از الخمائل ( بوستان ها، 1940 ) و تبر و تراب ( پس از مرگ وی، 1960 ) .
در 1929، ابوماضی نشریۀ اختصاصی خود بنام السمیر را در بروکلین تاسیس کرد که ابتدا به صورت ماهنامه منتشر میشد اما پس از چند سال، در هر هفته پنج بار چاپ میشد.
اشعار او در میان اعراب از شهرت زیادی برخوردار است؛ گرگوری اورفالیا ( شاعر، نویسنده و روزنامه نگار ) دربارۀ وی چنین نوشت "شعر او در جهان عرب به همان اندازه رایج و حفظ شده است که شعر رابرت فراست در جهان ما"
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتأسیس روزنامهٔ سیاسی - اجتماعی «السمیر» به زبان عربی در آمریکا از یک سو و هنر شاعری وی از سوی دیگر، نام او را بلندآوازه ساخته است. ابوماضی یکی از بنیان گذاران ادبیات اعراب دور از وطن ( ادبیات مَهجَر ) به حساب می آید. او و همفکرانش خواستار تحولی بنیادین در ادبیات معاصر عربی نبودند و در این راه به موفقیت های بزرگی دست یافتند یکی از بارزترین وجوه اندیشهٔ این شاعر، تأثیرپذیری وی از اندیشهٔ خیام و ابوالعلاء معری در زمینهٔ فلسفه هستی است. از دیگر مفاهیم کلیدی شعر وی عشق و زیباپرستی است. همچنین میهن پرستی به دلیل حساسیت های سیاسی دورهٔ حیات وی در اندیشه و بیان این شاعر اهمیت ویژه ای یافته است. [ ۲]
ابوماضی در 15 مه 1890 در روستای المحیدثه که اکنون بخشی از شهر بکفیا در لبنان است در یک خانواده مسیحی ارتدکس رومی به دنیا آمد. در 11 سالگی به اسکندریۀ مصر نقل مکان کرد که در آنجا با عموی خود کار می کرد.
در 1911، ایلیا ابوماضی نخستین مجموعۀ شعر خود بنام تذکار الماضی را منتشر کرد. اندکی بعد توسط مقامات ترکیه عثمانی تبعید شد و مصر را به مقصد ایالات متحده ترک کرد و در سینسیناتی، اوهایو ساکن شد. در 1916 به شهر نیویورک نقل مکان نمود و شغل روزنامه نگاری را آغاز کرد. ابوماضی در نیویورک با تعدادی از شاعران عرب - آمریکایی مانند خلیل جبران ملاقات و کار کرد. او با دختر نجیب دیاب، سردبیر مجله مرآت الغرب ازدواج کرد و در 1918 سردبیر همان مجله شد. دومین مجموعۀ شعر او، دیوان ایلیا ابوماضی در سال 1919 در نیویورک منتشر شد؛ سومین مجموعۀ شعر او، الجداول ( جویباران ) در 1927 انتشار یافت. کتاب های دیگر او عبارتند از الخمائل ( بوستان ها، 1940 ) و تبر و تراب ( پس از مرگ وی، 1960 ) .
در 1929، ابوماضی نشریۀ اختصاصی خود بنام السمیر را در بروکلین تاسیس کرد که ابتدا به صورت ماهنامه منتشر میشد اما پس از چند سال، در هر هفته پنج بار چاپ میشد.
اشعار او در میان اعراب از شهرت زیادی برخوردار است؛ گرگوری اورفالیا ( شاعر، نویسنده و روزنامه نگار ) دربارۀ وی چنین نوشت "شعر او در جهان عرب به همان اندازه رایج و حفظ شده است که شعر رابرت فراست در جهان ما"
wiki: ایلیا ابوماضی