ایران دوره ایلخانان

[ویکی فقه] ایران دوره ایلخانان، دارای تحولات زیادی، از جمله مهم ترین واقعه، در دوره یکی از ایلخانان بود که مذهب تشیع مذهب رسمی ایران شد.
پس از انقراض دولت خوارزمشاهیان سرزمین های ماوراء النهر، خراسان بزرگ و بخش های دیگر ایران به دست مغول افتاد. ضربات مالی و فرهنگی و سیاسی چنگیزخان بر ایران مجالی برای ظهور دولت تازه ای نمی گذاشت به همین دلیل مغولان یکی از سرداران خود را برای حکومت در سرزمین خوارزمشاهیان تعیین می کردند تا اینکه در دورۀ خانی منکوقاآن، طرح تصرف بقیه ایران و مرکز خلافت مطرح شد و هولاکو مامور انجام این نقشه شد. او در سال ۶۵۱ به سوی غرب حرکت کرده ابتدا قلعه های اسماعیلیان را وادار به تسلیم کرده عازم بغداد شد و خلافت عباسی را منقرض و ایران و عراق عرب به دست گرفت.
هولاکوخان مغول
پس از تسخیر بغداد، هولاکو (۶۶۳-۶۵۱ ه. ق) به آذربایجان آمد و مراغه را پایتخت خود قرار داد. خواجه نصیرالدین طوسی را مسئول اوقاف نمود و خواجه رصدخانه ای در مراغه بنا کرد، هولاکو در ادامۀ فتوحات عازم سوریه و شام شد ولی در عین الورده از مصریان شکست خورد. با استقرار مغولان در ایران ارتباط آنان بتدریج با مرکز اصلی ایل قطع شد و دولتی مستقل در ایران به نام ایلخانان شکل گرفت.
اباقاخان
پس از هولاکو پسرش (اباقاخان) (۶۸۰- ۶۶۳ ه. ق) حاکم شد. او تبریز را پایتخت قرار داده و مانند پدرش خاندان جوینی را مصدر امور قرار داد بدین سان ایرانیان وارد ارکان حکومت شدند.
سلطان احمد تکودار
...