انبیا و بازار

[ویکی فقه] انبیا و بازار (قرآن). خداوند در قرآن اشره می فرماید که انبیاء برای رفع حوائجشان خودشان شخصا به بازار می رفتند و در میان مردم رفت و آمد می کردند.
قرآن در مورد حضور و رفت و آمد پیامبران در بازار (جهت رفع نیازهای خویش) می فرماید: «وما ارسلنا قبلک من المرسلین الا انهم... و یمشون فی الاسواق...» ما هیچیک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه ... در بازارها راه می رفتند... .
اعتقادات وثنی مذهبان
وثنی مذهبان اتصال به غیب را برای بشر ممکن نمی دانستند، چون وجود او مادی، و فرو رفته در ظلمتهای ماده ، و ملوث به قذارتهای آن است، و به همین جهت بود که در توجه به سوی لاهوت متوسل به ملائکه می شدند، و آنها را عبادت می کردند تا ملائکه نزد خدا شفاعتشان کنند و به خدا نزدیکشان سازند، پس از نظر بت پرستان ملائکه مقربین نزد خدایند و متصل به غیب هستند، آنهایند که می توانند از طرف غیب رسالتی - البته اگر رسالتی باشد - بگیرند، ولی چنین چیزی برای بشر ممکن نیست.(از دید آنها) رسالت با غذا خوردن و راه رفتن در بین مردم و کاسبی کردن برای معاش نمی سازد، چون رسالت اتصالی است غیبی، و اتصال به غیب با علاقه مندی و ارتباط با مادیات جمع نمی شود، و جز برای ملائکه دست نمی دهد، لذا قرآن در جای دیگری از آنان حکایت کرده که گفتند: (اگر خدا براستی رسالتی داشت، ملائکه را نازل می کرد) و یا عباراتی دیگر نظیر آن. اصولا آنها (مشرکین) معتقد بودند افراد با شخصیت نباید شخصا برای رفع حوائج خود به بازارها گام بگذارند، باید ماموران و خدمتگذاران را به دنبال این کار بفرستند.