[ویکی فقه] امام حسن و قرآن. در سیمای تابناک امام حسن (علیه السلام) می توان نظاره گر ابعاد مختلف از جمله شخصیّت علمی و قرآنی حضرت بود؛ تمام لحظات زندگی امام حسن (علیه السلام) آمیخته و متبرک با قرآن کریم بود و امام به مقتضای امامت آگاه ترین، مانوس ترین و عامل ترین فرد به کتاب الهی بودند.
شیخ ابوالفتوح نقل کرده که حسن بن علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) در ۷ سالگی، در مجلس رسول اللّه (صلی الله علیه و آله وسلم) حاضر می شد. وحی را می شنید و آن را حفظ می کرد. آن گاه به خانه بر می گشت و برای مادرش باز می گفت. از این روی هر وقت امام علی (علیه السلام) به خانه بر می گشت متوجه می شد که همسرش فاطمه (سلام الله علیها) هم از آنچه نازل شده، مطلع است. یک روز که در این باره پرسید: فاطمه (علیهاالسّلام) فرمود: از فرزندت حسن شنیدم. بعد از آن، روزی علی (علیه السلام) در خانه پنهان شد و حسن (علیه السلام) طبق معمول به خانه آمد و خواست آنچه را شنیده بود، بازگوید، اما زبانش بند آمد. حضرت فاطمه شگفت زده شد و حسن گفت: مادرجان! تعجب نکن؛ زیرا بزرگواری سخن مرا می شنود و شنیدن او مرا (از سخن گفتن) باز داشته است. حسن بن علی (علیهما السّلام) گاه از نقش راهنمایی قرآن سخن می گوید، زمانی از تفسیر و شیوه ها و نبایدهایش سخن می گوید. از تاثیر آن در جلای سینه ها، تاثیرش در قیامت و احوال مؤمنان و شرایط تمسّک به قرآن و... سخن دارد.
← ثقل اکبر
اگرچه نام امام حسن (علیه السلام) نیز همانند نام پدر گرامشان حضرت علی (علیه السلام) و سایر اهل بیت ظاهرا در قرآن نیامده است اما به لحاظ شخصیّت پاک، مطهر و والایی که داشتنه اند، برخی از آیات قرآن در شان ایشان نازل شده است. برخی از سوره ها یا آیاتی که درباره امام حسن (علیه السلام) می باشد، عبارتند از:۱. آیه مباهله۲. آیه تطهیر۳. آیه مودت۴. سوره انسان۵. آیه اولی الامر۶. آیه فتلقی آدم۷. آیه ان الابرار
← آیه مباهله
امام حسن علیه السلام که خود از اهل بیت (علیهم السّلام) است و در شمار پاکان از رجس قرار دارد، رفتاری برگرفته از آموزه های قرآنی داشت. ایشان با آیات الهی زندگی می کرد و در هر موقعیتی آیات مختلف قرآن کریم را تلاوت می فرمود. گاه در نماز جمعه، گاه در برخوردهای شخصی، گاه در اجتماعات، گاه در میدان جنگ. ایشان در حقیقت قرآن ناطقی بودند که تمام اعمال و رفتارهایشان تبلور کلام الله مجید بود. در ذیل به نمونه های کوچکی از دریای بیکران رفتار و خوی قرآنی آن حضرت اشاره می کنیم.
← عفو و گذشت
...
شیخ ابوالفتوح نقل کرده که حسن بن علی بن ابی طالب (علیهماالسلام) در ۷ سالگی، در مجلس رسول اللّه (صلی الله علیه و آله وسلم) حاضر می شد. وحی را می شنید و آن را حفظ می کرد. آن گاه به خانه بر می گشت و برای مادرش باز می گفت. از این روی هر وقت امام علی (علیه السلام) به خانه بر می گشت متوجه می شد که همسرش فاطمه (سلام الله علیها) هم از آنچه نازل شده، مطلع است. یک روز که در این باره پرسید: فاطمه (علیهاالسّلام) فرمود: از فرزندت حسن شنیدم. بعد از آن، روزی علی (علیه السلام) در خانه پنهان شد و حسن (علیه السلام) طبق معمول به خانه آمد و خواست آنچه را شنیده بود، بازگوید، اما زبانش بند آمد. حضرت فاطمه شگفت زده شد و حسن گفت: مادرجان! تعجب نکن؛ زیرا بزرگواری سخن مرا می شنود و شنیدن او مرا (از سخن گفتن) باز داشته است. حسن بن علی (علیهما السّلام) گاه از نقش راهنمایی قرآن سخن می گوید، زمانی از تفسیر و شیوه ها و نبایدهایش سخن می گوید. از تاثیر آن در جلای سینه ها، تاثیرش در قیامت و احوال مؤمنان و شرایط تمسّک به قرآن و... سخن دارد.
← ثقل اکبر
اگرچه نام امام حسن (علیه السلام) نیز همانند نام پدر گرامشان حضرت علی (علیه السلام) و سایر اهل بیت ظاهرا در قرآن نیامده است اما به لحاظ شخصیّت پاک، مطهر و والایی که داشتنه اند، برخی از آیات قرآن در شان ایشان نازل شده است. برخی از سوره ها یا آیاتی که درباره امام حسن (علیه السلام) می باشد، عبارتند از:۱. آیه مباهله۲. آیه تطهیر۳. آیه مودت۴. سوره انسان۵. آیه اولی الامر۶. آیه فتلقی آدم۷. آیه ان الابرار
← آیه مباهله
امام حسن علیه السلام که خود از اهل بیت (علیهم السّلام) است و در شمار پاکان از رجس قرار دارد، رفتاری برگرفته از آموزه های قرآنی داشت. ایشان با آیات الهی زندگی می کرد و در هر موقعیتی آیات مختلف قرآن کریم را تلاوت می فرمود. گاه در نماز جمعه، گاه در برخوردهای شخصی، گاه در اجتماعات، گاه در میدان جنگ. ایشان در حقیقت قرآن ناطقی بودند که تمام اعمال و رفتارهایشان تبلور کلام الله مجید بود. در ذیل به نمونه های کوچکی از دریای بیکران رفتار و خوی قرآنی آن حضرت اشاره می کنیم.
← عفو و گذشت
...
wikifeqh: امام_حسن_و_قرآن