ام البهاء. [ اُم ْ مُل ْ ب َ ] ( اِخ ) دختر حافظ تقی الدین محمدبن محمدبن فهد هاشمی واهانی. از محدثان مشهور و از مشایخ جلال الدین سیوطی ، و بمناسبت بزرگواری به ست قریش مشهور بود. ( از ریحانة الادب ج 8 ص 292 ).
