الیاس خوری

الیاس خوری نویسنده، تحلیلگر سیاسی در سال ۱۹۴۸ میلادی در بیروت لبنان به دنیا آمد. خور هم اکنون مدیر تحریریه ضمیمه ادبی مجله «النهار» در زادگاه خود است. او در دانشگاه های لبنان و آمریکا درس خوانده و رمان هایش به زبان های فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیایی، سوئدی، نروژی، هلندی و عبری ترجمه شده است. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
دکتر یمنی العید منتقد ادبی دربارهٔ الیاس خوری می نویسد
«الیاس خوری سعی می کند تا صیغه ای تألیفی از تصاویری تکه تکه شده به وجود آورد و به این معنا که روایت او از حکایت های متداخل و روایت هایی که بر روی هم چفت شده اند به وجود می آید. این سبک به نوعی مدور کردن زمان اشاره دارد، انگار که شخصیت ها دور مصیبت مشترک خود حلقه زده و حکایت می کنند.
همچنین ادوارد سعید، الیاس خوری را به عنوان یک فراروندهٔ موفق از نجیب محفوظ معرفی می کند. [ ۴]
الیاس نویسنده یازده رمان و چهار کتاب نقد و سه نمایشنامه است. او با رمان در باب روابط دایره ( ۱۹۷۵ ) در ردیف ادیبان عرب قرار گرفت و حرکت جدیدی در جهت مدرنیسم آغاز کرد. خوری به حقوق انسانی فلسطینی ها اعتقاد دارد و از یک اردوگاه پناهندگان در اردن دیدن کرد. او سردبیر روزنامهٔ فرهنگی بیروت به نام النهر است و در حال حاضر استاد برجسته خاورمیانه و مطالعات اسلامی در دانشگاه نیویورک نیز هست. او در ادبیات معاصر عرب نقش مؤثری دارد و مدافع آزادی بیان و دموکراسی است. [ ۵]
جایزه سلطان العویس از میان ۱۱۰۷ نامزد است که یکی از معروف ترین جایزه های جهان عرب به حساب می آید که الیاس خوری توانست این جایزه را از آن خود کند. [ ۶] این جایزه هر دو سال یک بار از سوی مؤسسه فرهنگی سلطان بن علی الاویس به برجسته ترین نویسندگان عرب اعطا می شود. [ ۷] خوری در سال ۱۹۹۸ جایزه فلسطینی دروازهٔ خورشید را نیز دریافت کرد.
بسیاری رمان های مهم او موارد زیر می دانند:
• کوه کوچک ۱۹۷۷،
• سفر گاندی کوچک۱۹۸۹،
• سرزمین غریبان ۱۹۹۳،
• باب الشمس ۱۹۹۸،
• یالو۲۰۰۲
• سینالکول[ ۸]