الواح تورات

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] الواح تورات (قرآن). خداوند به موسی علیه السلام الواحی از تورات عطا کرد که دربردارنده اندرزها و پندهایی بود.
تورات عطا شده به موسی علیه السلام، دربردارنده پندهایی در هر زمینه بود:قال یـموسی انی اصطفیتک علی الناس برســلـتی وبکلـمی فخذ ما ءاتیتک وکن من الشـکرین• وکتبنا له فی الالواح من کل شیء موعظة وتفصیلا لکل شیء فخذها بقوة وامر قومک یاخذوا باحسنها ساوریکم دار الفـسقین. (خداوند) فرمود: «ای موسی! من تو را با رسالتهای خویش، و با سخن گفتنم (با تو)، بر مردم برتری دادم و برگزیدم پس آنچه را به تو داده ام بگیر و از شکرگزاران باش!» و برای او در الواح اندرزی از هر موضوعی نوشتیم و بیانی از هر چیز کردیم «پس آن را با جدیت بگیر! و به قوم خود بگو: به نیکوترین آنها عمل کنند! (و آنها که به مخالفت برخیزند، کیفرشان دوزخ است) و بزودی جایگاه فاسقان را به شما نشان خواهم داد!»
دیدگاه آیت الله مکارم
منظور از «رسالاتی» با توجه به آیه ۱۴۵ می تواند الواح تورات باشد.در الواحی که بر موسی علیه السلام نازل کردیم، از هر موضوعی پند و اندرز کافی و شرح و بیان مسائل مورد نیاز در امور دین و دنیا و فرد و اجتماع برای او نوشتیم (و کتبنا له فی الالواح من کل شی ء موعظة و تفصیلا لکل شی ء). سپس به او دستور دادیم که، با نهایت جدیت و قوت اراده این فرمان ها را برگیر (فخذها بقوة). و به قوم خود نیز فرمان ده که بهترین آنها را انتخاب کنند (و امر قومک یاخذوا باحسنها). و نیز به آنها اخطار کن که مخالفت با این فرمان ها و فرار از زیر بار مسئولیت ها و وظائف، نتیجه دردناکی دارد، و پایانش دوزخ است و، به زودی جایگاه فاسقان را به شما نشان خواهیم داد (ساریکم دار الفاسقین). در اینجا به چند نکته باید توجه کرد: ۱. ظاهر آیه این است که خداوند، الواحی بر موسی علیه السلام نازل کرد که شرایع و قوانین تورات در آن نوشته شده بود، نه اینکه الواحی در دست موسی علیه السلام بود و فرمان خدا این دستورات در آن منعکس گردید، اما اینکه این الواح چگونه بوده؟ و از چه جنس و ماده ای؟ در قرآن، بحثی از آن به میان نیامده، تنها کلمه الواح به طور سربسته آمده است، و این کلمه جمع لوح است، که در اصل از ماده لاح یلوح به معنی ظاهر شدن و درخشیدن گرفته شده و چون با نوشتن بر روی یک صفحه، مطالب آشکار می گردد و می درخشد، به صفحه ای که بر آن چیزی می نویسند، لوح می گویند. ولی در روایات و گفتار مفسران احتمالات گوناگونی پیرامون کیفیت و جنس این لوح آمده است، که چون هیچکدام جنبه قطعی نداشت از ذکر آنها خودداری شد.۲. از تعبیر: من کل شی ء موعظة، چنین استفاده می شود که همه مواعظ و اندرزها و مسائل لازم در الواح موسی علیه السلام نبود، زیرا می گوید: از هر چیزی، اندرزی برای او نوشتیم، و این به خاطر آن است که آئین موسی علیه السلام آخرین آئین و شخص موسی علیه السلام خاتم انبیاء نبود، و مسلما در آن زمان به مقدار استعداد مردم، احکام الهی نازل گشت، ولی هنگامی که مردم جهان به آخرین مرحله از تعلیمات انبیاء رسیدند، آخرین دستور که شامل همه نیازمندیهای مادی و معنوی مردم بود نازل گردید.۳. اینکه در آیه بالا می خوانیم: بهترین این دستورات را بگیرند، نه به این معنی است که در میان آنها، بد و خوب بوده است و آنها وظیفه داشته اند خوب ها را بگیرند و بدها را رها کنند، و یا خوب و خوبتر داشته، و موظف بوده اند تنها خوبترها را انتخاب نمایند، بلکه گاهی کلمه افعل تفضیل به معنی صفت مشبهه می آید و آیه مورد بحث ظاهرا از این قبیل است، یعنی احسن به معنی حسن است، اشاره به اینکه جمیع این دستورات حسن است و نیک.

پیشنهاد کاربران

بپرس