[ویکی فقه] اعتدال در عبادت (قرآن). معنای جهر و اخفات امر به اعتدال در قرائت نماز است.
لزوم رعایت اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط در آهنگ عبادت ها و نیایش ها: «قل ادعوا اللـه او ادعوا الر حمـن ایا ما تدعوا فله الاسماء الحسنی ولا تجهر بصلاتک ولا تخافت بها وابتغ بین ذلک سبیلا: بگو: ««الله» را بخوانید یا «رحمان» را، هر کدام را بخوانید، (ذات پاکش یکی است؛ و) برای او بهترین نامهاست! » و نمازت را زیاد بلند، یا خیلی آهسته نخوان؛ و در میان آن دو، راهی (معتدل) انتخاب کن! » تفسیر این آیه ناظر به افراط و تفریط در بلند خواندن و آهسته خواندن است ، می گوید نه بیش از حد بلند بخوان و فریاد بزن ، و نه بیش از حد آهسته که تنها حرکت لبها مشخص شود و صدائی به گوش نرسد. در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق (علیه السلام ) چنین نقل شد که در تفسیر آیه فرمود: الجهر بها رفع الصوت ، و التخافت بها مالم تسمع نفسک ، و اقراء بین ذلک : جهر این است که زیاد صدا را بلند کنی ، و اخفات آن است که حتی خودت نشنوی ، هیچیک از این دو را انجام نده ، بلکه حد وسط میان آن دو را انتخاب کن. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می فرماید: معنای جهر و اخفات امر به اعتدال در قرائت نماز است.جهر و اخفات دو صفت متقابل همند که صداها را با آندو توصیف می کنند، وچه بسا در وسط آن دوصفت دیگری را هم معتبر بشمارند که نسبت به جهر اخفات باشد ونسبت به اخفات جهر باشد، (مانند آب ملایم که نسبت به آب داغ خنک و نسبت به آب یخ داغ است ) ودر این صورت جهر به معنای مبالغه در بلند کردن آواز و اخفات به معنای مبالغه در آهسته سخن گفتن وحد وسط آندو معتدل حرف زدن می شود، وبنابراین معنای آیه این می شود که : در نماز صدایت را خیلی بلند مکن وخیلی هم آهسته مخوان ، حد وسط را رعایت نما.
لزوم رعایت اعتدال و پرهیز از افراط و تفریط در آهنگ عبادت ها و نیایش ها: «قل ادعوا اللـه او ادعوا الر حمـن ایا ما تدعوا فله الاسماء الحسنی ولا تجهر بصلاتک ولا تخافت بها وابتغ بین ذلک سبیلا: بگو: ««الله» را بخوانید یا «رحمان» را، هر کدام را بخوانید، (ذات پاکش یکی است؛ و) برای او بهترین نامهاست! » و نمازت را زیاد بلند، یا خیلی آهسته نخوان؛ و در میان آن دو، راهی (معتدل) انتخاب کن! » تفسیر این آیه ناظر به افراط و تفریط در بلند خواندن و آهسته خواندن است ، می گوید نه بیش از حد بلند بخوان و فریاد بزن ، و نه بیش از حد آهسته که تنها حرکت لبها مشخص شود و صدائی به گوش نرسد. در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق (علیه السلام ) چنین نقل شد که در تفسیر آیه فرمود: الجهر بها رفع الصوت ، و التخافت بها مالم تسمع نفسک ، و اقراء بین ذلک : جهر این است که زیاد صدا را بلند کنی ، و اخفات آن است که حتی خودت نشنوی ، هیچیک از این دو را انجام نده ، بلکه حد وسط میان آن دو را انتخاب کن. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می فرماید: معنای جهر و اخفات امر به اعتدال در قرائت نماز است.جهر و اخفات دو صفت متقابل همند که صداها را با آندو توصیف می کنند، وچه بسا در وسط آن دوصفت دیگری را هم معتبر بشمارند که نسبت به جهر اخفات باشد ونسبت به اخفات جهر باشد، (مانند آب ملایم که نسبت به آب داغ خنک و نسبت به آب یخ داغ است ) ودر این صورت جهر به معنای مبالغه در بلند کردن آواز و اخفات به معنای مبالغه در آهسته سخن گفتن وحد وسط آندو معتدل حرف زدن می شود، وبنابراین معنای آیه این می شود که : در نماز صدایت را خیلی بلند مکن وخیلی هم آهسته مخوان ، حد وسط را رعایت نما.
wikifeqh: اعتدال_در_عبادت_(قرآن)