( اشتآء ) اشتآء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) گوش فراداشتن. ( منتهی الارب ). شنفتن. || پیشی گرفتن. پیش رفتن.اشتاء. [ اِ ] ( ع مص ) در زمستان شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). در زمستان درآمدن. در شتاء درآمدن. || باقحط شدن در زمستان. ( منتهی الارب ). دچار غلا و تنگی شدن بزمستان.
