اشت

لغت نامه دهخدا

اشت. [ اِ / -ِش ْ ] ( پسوند ) در تداول عامه مزید مؤخری است برای اسم مصدر، معادل «ش »، مانند گوارشت ، سرزنشت ، خورشت.

فرهنگ فارسی

در تداول عامه مزید موخری است برای اسم مصدر معادل ش مانند : گوارشت سرزنشت خورشت .

پیشنهاد کاربران

اِشْت در گویش لری برای تایید به کار میرود، همانند احسنت، مرحبا، درود بر شما
اِشت - پسوند اسم ساز و شاخص فارسی یا پسوند چشمگیر، بزرگ کننده و برتری دهنده فارسی - پسوند نسبت، مالکیت، دارندگی و همراهی فارسی اَوِستایی
مانند: خورشت ( خورِش ) ، بهشت، فِرِشت ( فرشته ) ، سرشت، کُنِشت، انگشت، نوشت و. . .

بپرس