اردوگاه های پناهندگان سوری ( انگلیسی: Syrian refugee camps ) و پناهگاه های پناهندگان سوریه، محل موقت ساخته شده برای افراد آواره ای است که داخل سوریه جابجا شده و پناهندگان جنگ داخلی سوریه می باشد. [ ۱] [ ۲]
از بین ۷ میلیون آوارگان سوریه، تنها اقلیت کوچکی در اردوگاه ها یا پناهگاه های جمعی زندگی می کنند. بر همین منوال، از ۶ میلیون پناهنده، فقط حدود ۱۰ درصد در اردوگاه پناهندگان به سر می برند، اکثریت قریب به اتفاق پناهندگان در مناطق شهری و روستایی کشورهای همسایه ساکن هستند. علاوه بر پناهندگان سوریه، عراقی ها، پناهندگان فلسطینی، کردها، نسل کشی یزیدیان و اقلیتهای دیگر یمنی که از جنگ داخلی یمن ( ۲۰۱۵ تا کنون ) ، جنگ داخلی سودان و همچنین سومالی فرار کرده اند وجود دارند.
از میان ۵ میلیون پناهنده ثبت شده تا پایان ۲۰۱۶ در ترکیه، لبنان، اردن، عراق و مصر ۱٬۶ میلیون کودک پناهنده دبستانی بین ( ۵ تا ۱۷ سال ) وجود داشت همچنین از میان ۵ میلیون پناهنده ۱٫۱ میلیون نفر کمکهای تحصیلی دریافت کردند که ۹۰۰٫۰۰۰هزار به تحصیلات رسمی دسترسی داشتند، ۱۵۰هزار آموزش غیررسمی دیدند و ازجمله بیش از ۶٬۶۰۰ کودک پناهنده فلسطینی از سوریه تحت آموزش قرار گرفتند.
در طول جنگ داخلی سوریه کمک های بشردوستانه بر نیازهای اساسی، مراقبت های بهداشتی، آموزش و پرورش و مشاغل استوار بوده است. بیشترین بار پناهندگان که خارج از اردوگاه زندگی می کنند روی دوش کشورهای میزبان افتاده است که بار فشار اقتصادی، اختلال صادرات و ازدیاد جمعیت روی زیرساخت های دولتی و خصوصی ( مانند مسکن ) اثر زیادی گذاشته است. [ ۳]
کمک به افراد آواره شده در داخل سوریه، عمدتاً توسط گروه پناهگاه جهانی ( که تحت رهبری کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان و در هماهنگی با صندوق بین المللی پول و وزارت امور محلی سوریه است ) صورت می گیرد. این مرکز چون در اطراف اردوگاه ها مستقر نیست. کمکهای امدادی خود را به دلیل امنیتی، بی ثباتی و نبودن دسترسی به محل به شکل اضطراری توزیع می کند. گروه پناهگاه جهانی تأکید کرده که پیچیدگی انجام پروسه های اداری و محدودیتهای سازمان های غیردولتی درسوریه را به عنوان یک چالش برای کمک رسانی می داند. ساختمان های عمومی در ۲۰۱۶ به عنوان پناهگاه های کوتاه مدت و میان مدت برای بازسازی و اسکان مجدد ۲۴۰۰۰ پناهنده برآورد شدند. به عنوان مثال، از ۹۰٫۰۰۰ پناهنده شرق حلب، که توسط سازمان ملل متحد ثبت شده بودند، اکثریت قریب به اتفاق به جای اردوگاه در خانه ها زندگی می کردند، به طوریکه در ژانویه ۲۰۱۷ در پناهگاه جبرین ( Jibreen ) تنها ۴٫۲۵۰ نفر باقی مانده بودند. بسته کمکهای زمستانی شامل ( مواد ساختمانی سبک و ابزار و لباس، پتو، و غیره ) بین ۲۶۰۰۰ پناهنده تقسیم شد و ۴۰٬۰۰۰ نفر ساختمان هایشان را مرمت کردند. اخیراً برخی راه حل های با ثبات تری برای کمک رسانی، بازسازی کامل و بلند مدت خانه های آسیب دیده ارائه شده منجمله تعمیر زیرساخت های نور و کمک های قانونی. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز بین ۷ میلیون آوارگان سوریه، تنها اقلیت کوچکی در اردوگاه ها یا پناهگاه های جمعی زندگی می کنند. بر همین منوال، از ۶ میلیون پناهنده، فقط حدود ۱۰ درصد در اردوگاه پناهندگان به سر می برند، اکثریت قریب به اتفاق پناهندگان در مناطق شهری و روستایی کشورهای همسایه ساکن هستند. علاوه بر پناهندگان سوریه، عراقی ها، پناهندگان فلسطینی، کردها، نسل کشی یزیدیان و اقلیتهای دیگر یمنی که از جنگ داخلی یمن ( ۲۰۱۵ تا کنون ) ، جنگ داخلی سودان و همچنین سومالی فرار کرده اند وجود دارند.
از میان ۵ میلیون پناهنده ثبت شده تا پایان ۲۰۱۶ در ترکیه، لبنان، اردن، عراق و مصر ۱٬۶ میلیون کودک پناهنده دبستانی بین ( ۵ تا ۱۷ سال ) وجود داشت همچنین از میان ۵ میلیون پناهنده ۱٫۱ میلیون نفر کمکهای تحصیلی دریافت کردند که ۹۰۰٫۰۰۰هزار به تحصیلات رسمی دسترسی داشتند، ۱۵۰هزار آموزش غیررسمی دیدند و ازجمله بیش از ۶٬۶۰۰ کودک پناهنده فلسطینی از سوریه تحت آموزش قرار گرفتند.
در طول جنگ داخلی سوریه کمک های بشردوستانه بر نیازهای اساسی، مراقبت های بهداشتی، آموزش و پرورش و مشاغل استوار بوده است. بیشترین بار پناهندگان که خارج از اردوگاه زندگی می کنند روی دوش کشورهای میزبان افتاده است که بار فشار اقتصادی، اختلال صادرات و ازدیاد جمعیت روی زیرساخت های دولتی و خصوصی ( مانند مسکن ) اثر زیادی گذاشته است. [ ۳]
کمک به افراد آواره شده در داخل سوریه، عمدتاً توسط گروه پناهگاه جهانی ( که تحت رهبری کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان و در هماهنگی با صندوق بین المللی پول و وزارت امور محلی سوریه است ) صورت می گیرد. این مرکز چون در اطراف اردوگاه ها مستقر نیست. کمکهای امدادی خود را به دلیل امنیتی، بی ثباتی و نبودن دسترسی به محل به شکل اضطراری توزیع می کند. گروه پناهگاه جهانی تأکید کرده که پیچیدگی انجام پروسه های اداری و محدودیتهای سازمان های غیردولتی درسوریه را به عنوان یک چالش برای کمک رسانی می داند. ساختمان های عمومی در ۲۰۱۶ به عنوان پناهگاه های کوتاه مدت و میان مدت برای بازسازی و اسکان مجدد ۲۴۰۰۰ پناهنده برآورد شدند. به عنوان مثال، از ۹۰٫۰۰۰ پناهنده شرق حلب، که توسط سازمان ملل متحد ثبت شده بودند، اکثریت قریب به اتفاق به جای اردوگاه در خانه ها زندگی می کردند، به طوریکه در ژانویه ۲۰۱۷ در پناهگاه جبرین ( Jibreen ) تنها ۴٫۲۵۰ نفر باقی مانده بودند. بسته کمکهای زمستانی شامل ( مواد ساختمانی سبک و ابزار و لباس، پتو، و غیره ) بین ۲۶۰۰۰ پناهنده تقسیم شد و ۴۰٬۰۰۰ نفر ساختمان هایشان را مرمت کردند. اخیراً برخی راه حل های با ثبات تری برای کمک رسانی، بازسازی کامل و بلند مدت خانه های آسیب دیده ارائه شده منجمله تعمیر زیرساخت های نور و کمک های قانونی. [ ۴]
