ادبیات انگلیسی میانه

دانشنامه عمومی

اصطلاح ادبیات انگلیسی میانه به مجموعه آثار ادبی گفته می شود که به گونه ای از زبان انگلیسی نگاشته شده که امروزه آن را با نام انگلیسی میانه می شناسیم. محدودهٔ زمانی نگارش این آثار از سدهٔ ۱۲ میلادی تا دههٔ ۱۴۷۰ است. در این زمان استاندارد چنسری، که زبان غالب لندن بود شایع شد و صنعت چاپ فشاری آن را گسترش داد. بین دههٔ ۱۴۷۰ و میانه های سدهٔ بعد یک روند گزار از این زبان به زبان انگلیسی مدرن اولیه رخ داد. این تغییر زبانی باعث نشد تا در بعد ادبی تغییرات اساسی ایجاد شوند بلکه تنها رنسانس و اصلاحات دینی در مسیحیت هنگام حکمرانی هنری هشتم موجبات تغییر در این حوزه را ایجاد کرد. در ادبیات انگلیسی میانه سه دسته بندی وجود دارد: ادبیات دینی، عشق درباری و آرتوری. هر چند باید به این نکته هم اشاره کرد که بسیاری از آثار چاسر خارج از این دسته ها قرار می گیرند. در میان آثار مذهبی می توان به آثار موجود در گروه کاترین، آثار جولیان نرویچی و ریچارد رول اشاره کرد.
پس از فتح انگلستان به دست نرمن ها، زبان فرانسوی حقوقی، تبدیل به زبان استاندارد دادگاه ها، پارلمان و جامعه شد. گویش های نرمن طبقهٔ حاکم با زبان آنگلوساکسونی مردم درآمیخت و زبانی با عنوانی آنگلونرمنی ایجاد شد. پس از آن آنگلونورمنی در گزاری تدریجی به شکل انگلیسی مدرن در آمد. لایامون در آستانهٔ سدهٔ سیزده میلادی به زبان انگلیسی میانه می نوشت. دیگر آثار مربوط به دورهٔ گزار شامل کارهای ادبی سرگرمی از جمله افسانه های قهرمانان و غزلیات است. با گذر زمان، بار دیگر انگلیسی اعتبار گذشته را بازیافت و در ۱۳۶۲ میلادی جایگزین فرانسوی و لاتین در پارلمان و دادگاه ها شد. نمونه های نخستین آثار نگاشته شده به انگلیسی میانه، اورمولوم و هَولاک دانمارکی هستند. در سدهٔ چهارده میلادی بار دیگر آثار مهمی در ادبیات انگلیسی پدید آمدند که می توان در اینجا به آثار چاسر اشاره کرد. در نیمهٔ بعدی این سده شاهد تثبیت زبان انگلیسی به عنوان زبان نگارشی و گرایش ادبا به نگارش غیرمذهبی هستیم. ویلیام کاکستون در سال های پایانی سدهٔ ۱۵ چهار پنجم از آثار خود را به زبان انگلیسی منتشر کرد. این حرکت باعث شد تا انگلیسی استاندارد شود و واژگان آن گسترش یابند.
قرون وسطی یا سده های میانه در ادبیات انگلیسی به مدت ۸۰۰ سال است و از سرود کدمون ( Cædemon's Hymn ) در اواخر قرن هفتم میلادی تا ظهور نمایشی به نام نمایشنامه همگان ( Everyman ) در پایان قرن ۱۵ به طول می انجامد. این دوره را به عنوان عصر فئودالیسم و عصر شوالیه گری نیز می شناسند، چرا که فئودالیسم نظام اقتصادی و سیاسی ای بود که بیشتر اروپا به ویژه بخش غربی آن در این دوره در آن به سر می برد. مورخین، این دوره را به دو بخش تقسیم کرده اند، قرون ابتدایی آن را عصر تاریکی نامیده اند تا آن را از قرون بعدی که در آن ها فرهنگ اروپایی به بالاترین درجهٔ خود در تاریخ می رسد جدا کرده باشند. اگر چه این تقسیم بندی گمراه کننده است - زیرا عصر تاریکی زیاد هم تاریک نبود - با اینحال این امر که دوران قرون وسطی انگلیسی به دو بخش تقسیم می شود درست است. انگلیسی کهن ( یا آنگلوساکسون ) و انگلیسی میانه. این دو دوره دقیقاً با اشغال جزیره توسط ویلیام دوک نرمن ها در سال ۱۰۶۶ میلادی از هم جدا می شوند. درست چند سال بعد از این واقعه فرهنگ و زبان انگلیسی شدیداً تحت تأثیر قوم غالب قرار می گیرد و در کالبد ادبیات انگلیسی روح تازه ای دمیده می شود.
عکس ادبیات انگلیسی میانهعکس ادبیات انگلیسی میانهعکس ادبیات انگلیسی میانهعکس ادبیات انگلیسی میانه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس