[ویکی شیعه] ابوجعفر اصفهانی کرانی (۳۱۰ـ۲۱۲ق) مشهور به احمد بن علویه، کاتب، شاعر و محدث شیعی بود. اثر منظوم بر جای مانده از وی قصیده «نونیه» اوست که درباره واقعه غدیر خُم سروده شده است. شهرت وی در حدیث به سبب روایت آثار ابراهیم بن محمد ثقفی (درگذشته ۲۸۳ق) است. هرچند روایات او در مواضعی از کتاب های معتبر شیعه از جمله در کتب اربعه وارد شده و ابن داوود حلی از رجالیان متأخر نام او را در شمار ممدوحان آورده است، اما به صراحت از سوی رجال شناسان توثیق نشده است.
نسبت کرانی که در برخی منابع به وی داده شده است به کران یکی از محلات قدیم اصفهان باز می گردد اما این نسبت در نسخه حاضر از معجم الادباء که خود ماخذ اساسی برای منابع بعدی بوده به صورت کرمانی ضبط شده است. طوسی از معروف بودن او به ابن اسود سخن گفته و نجاشی آن را به صورت ابوالاسود ضبط کرده است.
یاقوت حموی به نقل از حمزه اصفهانی آورده است که احمد بن علویه در علم لغت چیره دست بوده و با ابوعلی حسن بن عبدالله لُغذه یا لُکده (درگذشت ۲۱۰ق) نحوی و لغوی ساکن بغداد همنیشینی داشته است.
نسبت کرانی که در برخی منابع به وی داده شده است به کران یکی از محلات قدیم اصفهان باز می گردد اما این نسبت در نسخه حاضر از معجم الادباء که خود ماخذ اساسی برای منابع بعدی بوده به صورت کرمانی ضبط شده است. طوسی از معروف بودن او به ابن اسود سخن گفته و نجاشی آن را به صورت ابوالاسود ضبط کرده است.
یاقوت حموی به نقل از حمزه اصفهانی آورده است که احمد بن علویه در علم لغت چیره دست بوده و با ابوعلی حسن بن عبدالله لُغذه یا لُکده (درگذشت ۲۱۰ق) نحوی و لغوی ساکن بغداد همنیشینی داشته است.
wikishia: احمد_بن_علویه