ایین های قریش

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیین های قریش. در اصطلاح قرآن و حدیث، به دوره عرب پیش از اسلام «جاهلیت» اطلاق شده است. در آن زمان، افکار کفرآمیز و اعتقادات شرک آمیز در بین مردم رواج داشت، البته تمامی این دوره را شرک و کفر فرا نگرفته بود، بلکه گاه در گوشه و کنار، عقاید توحیدی نیز وجود داشت، مانند آیین حنیف که پیروان آن خداپرست بودند.
از نظر اعتقادی شایع ترین و عمومی ترین اندیشه حاکم بر مردم جزیره العرب، شرک بوده است. گروه های مختلف و قبایل مختلف همه در این شرک سهیم بوده اند. تنها تفاوتی که در بین گروه های مشترک وجود داشت، تفاوتی بود که بین انواع مختلف شرک قابل تصور بود. در عین حال کسانی نیز بودند که اساساً هیچ اعتقادی به خدا به عنوان شرک و یا با عنوان دیگر نداشتند. مردم مکه، بر آیین حضرت ابراهیم (علیه السّلام) بودند تا اینکه عمرو بن لحی خزاعی آن را تغییر داد. او در پی سفری که به بلقاء شام داشت بتانی را به مکه آورد و بت پرستی را در مکه رواج داد.
ابن کلبی، هشام بن محمد، الاصنام، ص۸.
آیین دیگری نیز در شبه جزیره عربستان وجود داشت که به دین حنیف معروف بود، اینان یکتاپرست بودند و از آیین حقیقی حضرت ابراهیم (علیه السّلام) پیروی می کردند و در جامعه جایگاه خاصی داشتند. واژه حنیف چندین بار در قرآن کریم آمده است و در اصطلاح دین ابراهیم (علیه السّلام)، دین حنیف نامیده شده است. آیین حنیف محور اساسی همه ادیان آسمانی است و جهانی می باشد. به تعبیر دیگر، این آیین دینی در عرض ادیانی مانند مسیحیت و یهودیت و اسلام قلمداد نمی شود، بلکه صفتی برای همه ادیان الهی است. کاربردهای قرآنی کلمه «حنیف» تأییدی بر برداشت این نوشتار از معنای اصطلاحی آن است.
یوسف/سوره۱۲، آیه۳۸.
۱. ↑ خرمشاهی، بهاءالدین، دایره المعارف تشیع، ج۵، ص۲۸۱.۲. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۴.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس