ایت الله بیـرجندی

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیت الله بیـرجندی. حاج شیخ محمد باقر فرزند حاج ملاعلی بیرجندی، یکی از علما و دانشمندان بزرگ قرن اخیر در بیرجند بود. آیتی بزرگ که در فقه و اصول و حدیث، علم رجال و تفسیر،حکمت و کلام، منطق و دروس طبیعی و ادبی و غیره مهارت داشت. این آیت جامع نبوغی عجیب، فکری عمیق و از هوش و استعدادی فراوان برخوردار بود و از خود آثاری سودمند نیز به جا گذاشت. او در سال 1276 در بیرجند متولد شد و در آغاز کار پس از مقدمات علوم مدتها در مدرسه میرزا جعفر (مشهد) سطوح فقه و اصول فلسفه و حکمت را به پایان برد و در جمله شاگردان ممتاز مدرسه مذکور بود.
او در حال اجتهاد بود که سالها در نجف از کرسی درس آیات عظام: رشتی، ایروانی، شیرازی، نوری و تهرانی که ذکر آنها گذشت به درجه اجتهاد و مقام استادی نائل گردید و جهت ارشاد و ترویج اسلام در زادگاه خویش مراجعت کرد و سالها در این شهرستان ملجأ و پناه مردم عصر خویش بود (که اگر در حوزه های بزرگ به بحث و تحقیق و تدریس علما می پرداخت و در جمله مدرسین بزرگ و مراجع عالی مقام قرار می گرفت).
آیت الله بیرجندی دانشمندی متواضع و مجتهدی زاهد و خاشع بود. نماز جمعه را واجب عینی می دانست و خود سالها اقامه جمعه و جماعت داشت. او زنی را که چهار سال شوهرش مفقود الاثر باشد مطلقه می دانست و در بقای تقلید از میت اعلم اصرار داشت. تألیفات او زیاد که اهم آنها عبارتند: زهر الریاض در شرح ریاض المسائل در فقه، وثیقة الفقها، ذخیرة المعاد، فصل خطاب، اکفاء مکائد، ایضاح طریق، انوار معرفت، نور معرفت، کبریت احمر، سفیه (یا کشکول)، سیر و سلوک، مفتاح فردوس، فاکهه ذاکرین، ایضاح طریق، فوائد طوسیه، عوائد در درائت و ازاحه در نماز... آیت الله بیرجندی پس از عمری تحقیق و تألیف و خدمات به اسلام و مردم سرانجام در شب جمعه نیمه ذیحجه 1352 در بیرجند وفات نمود. با مرگش ثلمه به جهان تشیع و اهالی آن سامان وارد شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس