دلش خود ز تخت و کله گشته بود
به تیمار اغریرث آگشته بود.
فردوسی.
آگشته. [ گ ِ ت َ / ت ِ ] ( ن مف ) محکم بسته. ( برهان ). آگِسته :
خود مکن قصه دراز آخر نباشد کم زیان
چون طمع آگشته است از جبه و دستار تو.
کمال اسماعیل.
لیکن این بیت کمال اسماعیل ظاهراً در دعوی فرهنگ نویسان نیست.