اورس

آوِرس، آوِرث، اَوِرس: ( گیاەشناسی ) [گونەای درختِ بلند و همیشه سبز از راسته یِ کاجسانان] سروِناز، سروِ شیراز، سروِ کوهی

ترکان خراسان شمالی به مهاجران روس ( ازبکستان وقزاقستان ) که اززمان قاجار تاکنون درمنطقهشهرهای قوچان وفاروج وشیروان ساکن شدنداورس می گدیند. . اورس مشتق شده از کلمه ی روس است

زبان آورس، زبان رایج در آیمِنوال است که آنک ها آن را از آئلوس فرا گرفتند و اولین بار با تابش نخستین نور آریسونار بر کرانه های زوهایتزاک از اندوه سقوط سلاردور سر دادند و اولین شعر آورس که به سیماریل شهرت یافته بدین گونه است :
... [مشاهده متن کامل]

او رس یعنی آب رس ریشه انقدر پایین می رود تا به آب برسد ریشه طویلی دارد و از تیره سرو بوده میوه آن قاعده آور و شیرین است در ارتفاعات شهمیرزاد و کیاسر بسیار است.

شربین از تیره صنوبر است و ثمرش به ثمر سرو می ماند و از آن زرد تر است درختی است خاردار . . . این درخت را در زبان فارسی اورس گویند قانون ج 2 ص 317.