اوازه خوان

معنی انگلیسی:
singer, (protessional) singer

لغت نامه دهخدا

( آوازه خوان ) آوازه خوان. [زَ / زِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) آنکه شغلش خواندن آواز است. مُغنی. خواننده. قوال. خنیاگر. || مغنیه. مطربه. عالمه. قینه ( چون خواننده زن باشد ).

فرهنگ فارسی

( آوازه خوان ) ( اسم صفت ) کسی که آواز خواند خوانند. حرفه یی مغنی .

فرهنگ معین

( آوازه خوان ) ( ~. خا ) (ص فا. ص مر. ) کسی که آواز خواند، خوانندة حرفه ای .

فرهنگ عمید

( آوازه خوان ) ‹آوازخوان›
۱. کسی که پیشه اش آوازه خوانی است، خواننده.
۲. کسی که آواز خوب دارد و به همراه آهنگ خوب می خواند.

واژه نامه بختیاریکا

( آوازه خوان ) چِِرنا؛ خونده گر

جدول کلمات

آوازه خوان
خنیاگر

پیشنهاد کاربران

بپرس