اوازجو

لغت نامه دهخدا

( آوازجو ) آوازجو. ( نف مرکب ) شهرت طلب :
از این لافندگان وآوازجویان بگذر ای حجت
که تو مرد حق و زهدی نه مرد لاف و آوازی.
ناصرخسرو.

فرهنگ عمید

( آوازجو ) طالب شهرت، شهرت طلب.

پیشنهاد کاربران

بپرس