اهنی

آهنی. در شیمی، صفت آهنی ( به انگلیسی: ferrous ) نشان دهنده ترکیبی است که حاوی آهن ( II ) است، به این معنی که آهن در حالت اکسایش +۲ خود است، احتمالاً به عنوان کاتیون دو ظرفیتی +Fe2. این با «آهنیک» ( به انگلیسی: ferric ) یا آهن ( III ) ، به معنی آهن در حالت اکسایش +۳ خود، مانند کاتیون سه ظرفیتی +Fe3 مغایر است. [ ۱] این کاربرد واژه تا حد زیادی با نامگذاری آیوپاک جایگزین شده است، که حالت اکسیداسیون را با اعداد رومی در پرانتز نشان می دهد، مانند اکسید آهن ( II ) برای اکسید آهنی ( FeO ) ، اکسید آهن ( III ) اکسید آهنیک ( Fe2O3 ) ، و اکسید آهن ( II, III ) برای اکسید Fe3O4 که حاوی هر دو شکل آهن است.
در خارج از شیمی، «آهنی» به طور کلی به معنی «حاوی آهن» است. [ ۱] این کلمه از کلمه لاتین ( ferrum ) «آهن» گرفته شده است. [ ۲] فلزات آهنی شامل فولاد و آهن خام ( با میزان کربن چند درصد ) و آلیاژهای آهن با سایر فلزات ( مانند فولاد ضدزنگ ) است. [ ۳] «غیرآهنی» برای توصیف فلزات و آلیاژهایی که مقدار قابل ملاحظه ای آهن ندارند استفاده می شود. [ ۴]
اصطلاح «آهنی» معمولاً فقط در مورد فلزات و آلیاژها به کار می رود. در عوض از صفت آهن دار ( به انگلیسی: ferruginous ) برای اشاره به مواد غیر فلزی حاوی آهن استفاده می شود، مانند «آب اهن دار». یا به رنگ قهوه ای - نارنجی ( به انگلیسی: orangish - brown ) مشابه به رنگ زنگ زدن است. [ ۵]