آمینو اسید. اسیدهای آمینه یا آمینواسیدها ترکیباتی آلی متشکل از گروه های عاملی، آمینو و کربوکسیلیک اسید هستند. بیش از ۵۰۰ آمینواسید در طبیعت وجود دارد. این ترکیبات را می توان بر اساس مکان گروه های عاملی هسته، به عنوان اسیدهای آمینه آلفا ( α - ) ، بتا ( β - ) ، گاما ( γ - ) یا دلتا ( δ - ) طبقه بندی کرد. مهم ترین آن ها آمینواسیدهای آلفا هستند. در زیست شیمی اسیدآمینه هایی که در آن ها گروه های آمینو و کربوکسیلیک اسید هر دو به کربنی یگانه چسبیده اند، آمینواسید آلفا می گویند.
۲۲ اسیدآمینه آلفا واحدهای تشکیل دهنده پروتئین هستند. دسته بندی دیگر بر اساس قطبیت، یونیزاسیون و نوع گروه زنجیره جانبی ( آلیفاتیک، غیر حلقوی، معطر، حاوی هیدروکسیل یا گوگرد و غیره ) مربوط می شوند. اسیدهای آمینه در هنگام ساخته شدن پروتئین ها طبق رمز ژنتیکی بر اساس الگویRNAیپک یا mRNA به یکدیگر می پیوندند. اسیدهای آمینه علاوه بر نقش در ساخت پروتئین ها، در تعدادی از فرآیندها مانند انتقال پیام های عصبی و بیوسنتز شرکت می کنند. گمان می رود که آن ها نقش کلیدی در پیدایش حیات روی زمین داشته اند.
هر اسید آمینه، از یک کربن نامتقارن به نام کربن α تشکیل یافته است که با چهار گروه مختلف کربوکسیل ( COOH ) اتم هیدروژن، گروه آمینه بازی ( NH۲ - ) و یک زنجیره غیر جانبی ( R - ) پیوند برقرار می کند. ریشه R ممکن است یک زنجیره کربنی یا یک حلقه کربنی باشد. عوامل دیگری مانند الکل، آمین، کربوکسیل و نیز گوگرد می توانند در ساختمان ریشه R شرکت کنند. زنجیره جانبی خود چندین اتم کربن دارد و آنها را به ترتیبی که از کربن آلفا، فاصله می گیرند، با حروف بتا ( β ) ، گاما ( γ ) و دلتا ( δ ) نشان می دهند. اگر در حالی که عامل COOH روی کربن آلفا قرار داد عامل NH۲ روی کربن هایی غیر آلفا قرار گیرد. نوع اسید آمینه به β، γ یا δ تغییر خواهد کرد. اسیدهای آمینه آزاد به مقدار بسیار ناچیز در سلول ها وجود دارند. بیشتر اسیدهای آمینه آلفا در سنتز پروتئین شرکت می کنند، در صورتی که اسیدهای آمینه بتا، گاما و دلتا واسطه های شیمیایی هستند. بیشتر اسیدهای آمینه در pH هفت به صورت دو قطبی در می آیند یعنی گروه NH۲ پروتون می گیرد و گروه COOH هیدروژن خود را از دست می دهد و به صورت –COO - در می آید. زنجیره جانبی ( گروه ) R برای پروتئین ها می تواند یکی از ۲۰ حالت مختلف ممکن باشد و بدین ترتیب یک الفبای بیست حرفی برای ساخت پروتئین ها به وجود می آید. این بیست اسید آمینه می توانند با هر ترکیب و به هر تعداد در کنار هم آمده و به ساخت پروتئین منجر شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف۲۲ اسیدآمینه آلفا واحدهای تشکیل دهنده پروتئین هستند. دسته بندی دیگر بر اساس قطبیت، یونیزاسیون و نوع گروه زنجیره جانبی ( آلیفاتیک، غیر حلقوی، معطر، حاوی هیدروکسیل یا گوگرد و غیره ) مربوط می شوند. اسیدهای آمینه در هنگام ساخته شدن پروتئین ها طبق رمز ژنتیکی بر اساس الگویRNAیپک یا mRNA به یکدیگر می پیوندند. اسیدهای آمینه علاوه بر نقش در ساخت پروتئین ها، در تعدادی از فرآیندها مانند انتقال پیام های عصبی و بیوسنتز شرکت می کنند. گمان می رود که آن ها نقش کلیدی در پیدایش حیات روی زمین داشته اند.
هر اسید آمینه، از یک کربن نامتقارن به نام کربن α تشکیل یافته است که با چهار گروه مختلف کربوکسیل ( COOH ) اتم هیدروژن، گروه آمینه بازی ( NH۲ - ) و یک زنجیره غیر جانبی ( R - ) پیوند برقرار می کند. ریشه R ممکن است یک زنجیره کربنی یا یک حلقه کربنی باشد. عوامل دیگری مانند الکل، آمین، کربوکسیل و نیز گوگرد می توانند در ساختمان ریشه R شرکت کنند. زنجیره جانبی خود چندین اتم کربن دارد و آنها را به ترتیبی که از کربن آلفا، فاصله می گیرند، با حروف بتا ( β ) ، گاما ( γ ) و دلتا ( δ ) نشان می دهند. اگر در حالی که عامل COOH روی کربن آلفا قرار داد عامل NH۲ روی کربن هایی غیر آلفا قرار گیرد. نوع اسید آمینه به β، γ یا δ تغییر خواهد کرد. اسیدهای آمینه آزاد به مقدار بسیار ناچیز در سلول ها وجود دارند. بیشتر اسیدهای آمینه آلفا در سنتز پروتئین شرکت می کنند، در صورتی که اسیدهای آمینه بتا، گاما و دلتا واسطه های شیمیایی هستند. بیشتر اسیدهای آمینه در pH هفت به صورت دو قطبی در می آیند یعنی گروه NH۲ پروتون می گیرد و گروه COOH هیدروژن خود را از دست می دهد و به صورت –COO - در می آید. زنجیره جانبی ( گروه ) R برای پروتئین ها می تواند یکی از ۲۰ حالت مختلف ممکن باشد و بدین ترتیب یک الفبای بیست حرفی برای ساخت پروتئین ها به وجود می آید. این بیست اسید آمینه می توانند با هر ترکیب و به هر تعداد در کنار هم آمده و به ساخت پروتئین منجر شوند.
wiki: آمینو اسید