امپی سیلین

آمپی سیلین. آمپی سیلین ( به انگلیسی: Ampicillin )
رده درمانی: آنتی بیوتیک های بتالاکتام
اشکال دارویی: کپسول، شربت، آمپول
آمپی سیلین یکی از داروهای خانواده پنی سیلین ها و از دسته بتالاکتام ها است. این دارو همانند آموکسی سیلین از رده آمینوپنی سیلین ها است و خصوصیات مشابهی با آموکسی سیلین دارد اما جذب خوراکی به مراتب کمتری دارد؛ از این رو در درمان عفونت های گوارشی و ادراری یا به صورت تزریقی مصرف می شود.
این دارو با اتصال به پروتئین متصل شونده به پنی سیلین ( PBP ) باعث مهار ترانس پپتیدازها می شود و باعث ممانعت از ساخت پپتیدو گلیکان های دیواره سلولی باکتری و تخریب دیواره سلولی باکتری می شود. آمپی سیلین به بتالاکتاماز حساس است و باکتری های تولیدکننده بتالاکتاماز در برابر آن مقاومند.
این دارو افزون بر عملکردی که همانند پنی سیلین دارد به علت تغییرات شیمیایی اش طیف ضد میکروبیش گسترش یافته و توانایی اثر بر شماری از باکتری های گرم منفی را نیز دارد.
• استرپتوکوکها
• پنوموکوک حساس به پنی سیلین
• انتروکوک فکالیس
• گونه های استافیلوکوک غیرتولیدکننده بتالاکتاماز
• لیستریا ( برخلاف پنی سیلین این باکتری بسیار حساس به آمپی سیلین است )
( انواع غیرتولیدکننده بتالاکتاماز )
• هموفیلوس آنفلوانزا
• نیسریا مننژیتیدیس
• نیسریا گونوره
• ای - کولای
• پروتئوس میرابیلیس
• سالمونلاها
• به طور کلی در مورد باسیل های گرم منفی قویتر از پنی سیلین است.
• این دارو همراه با آمینوگلیکوزیدها به کار می رود و در این ترکیب عملکرد ضد انتروکوک خوبی نشان می دهد.
• همراه با مهارکننده بتالاکتاماز همچون سولباکتام نیز تولیده شده که طیف ضدمیکروبی گسترده تری دارد.
مقاومت به این دارو در مناطق جغرافیایی خاصی دیده شده است. به طور کلی این ارگانیسم ها نسبت به آمپی سیلین مقاومند:
• اکثر گونه های استافیلوکوک، ای - کولای، هموفیلوس آنفلوانزا، موراکسلا، نیسریا گونوره، سالمونلا و شیگلا.
این دارو در بسیاری از عفونتهای حساس کاربرد دارد، شامل عفونتهای صفراوی، برونشیت، اندوکاردیت، عفونتهای گوارشی، تنفسی، لیستریوزیس، عفونت استرپتوککی حین زایمان، پریتونیت، سپتیسمیا، تب تیفوئید و پاراتیفوئید و عفونتهای ادراری. با این حال بروز مقاومت در بسیاری از میکروب ها کاربرد این دارو را به عنوان خط اول درمانی کاهش داده است.