اموده

لغت نامه دهخدا

( آموده ) آموده. [ دَ / دِ ] ( ن مف ) آراسته. متحلی :
بخوی خوش آموده بِه ْ گوهرم
بر این زیستم هم بر این بگذرم.
نظامی.
رجوع به آمای و آمود و آمودن شود. || پرکرده. انباشته. ( از برهان ). مندرج.

فرهنگ فارسی

( آموده ) ( اسم ) آراسته مزین متحلی .

فرهنگ معین

( آموده ) (دِ ) (ص مف . ) آراسته ، مزین ، زینت یافته .

فرهنگ عمید

( آموده ) ۱. ساخته.
۲. آراسته: دو خرگه داشتی خسرو مهیا / برآموده به گوهر چون ثریا (نظامی۲: ۲۸۵ ).
۳. به رشته کشیده شده.

پیشنهاد کاربران

بپرس