الخو کارپانتیه

آلخو کارپانتیه. آلخو کارپانتیه ئی والمونت ( لوزان، ۲۶ دسامبر ۱۹۰۴ ــ پاریس، ۲۴ آوریل ۱۹۸۰ ) نویسنده ای کوبایی بود که تأثیر بسیار گسترده ای در ادبیات آمریکای لاتین در دورهٔ شکوفایی اش، موسوم به «بوم»، گذاشت. منتقدان او را یکی از مهم ترین نویسندگان اسپانیایی زبان قرن بیستم و یکی از معماران نوسازی ادبیات آمریکای لاتین می نامند، به خصوص از جهت سبکش که ابعاد و جنبه های متعدد و متنوع تخیل را در برمی گیرد و واقعیت را با استفاده از آنها بازمی سازد، مؤلفه هایی که با کمک شان «واقعیت جادویی» را آفرید و به کار برد.
کارپانتیه دوره ای طولانی از عمرش را نیز به کار روزنامه نگاری و موسیقی شناسی پرداخت و تحقیقاتی موسیقایی به انجام رساند و کنسرت های متعددی سازمان داد و فعالیت های دیگری هم کرد؛ با این حال، آنچه او را به شهرت رساند، فعالیت ادبی اش بود.
کارپانتیه در لوزانِ سوئیس به دنیا آمد. پدرش معماری فرانسوی به نام ژرژ آلوارس کارپانتیه و مادرش لینا والمونت معلم زبانی اصالتاً روس بود. کودکی اش در «آمیزش فرهنگی» عمیقی گذشت.
خانوادهٔ او به هاوانا مهاجرت کردند زیرا پدرش به فرهنگ اسپانیایی علاقه مند بود و مشتاق به زیستن در کشوری جوان که به او امکان بدهد از انحطاط اروپا بگریزد؛ بنابراین کارپانتیه در برخورد نزدیک با دهقانان کوبایی سفیدپوست و سیاه پوست، «مردان قحطی کشیده و محنت زده، زنان پیش از موعد پیرشده و کودکانی گرسنگی کشیده و مملو از بیماری های گوناگون» رشد کرد. واقعیتی که بعدها در آثارش مشاهده شد.
کودکی اش با نخستین سال های جمهوری مستقل همزمان شد، دوره ای که در آن مدرسه ها به سبب کمبود مواد درسی مناسب زمان حال شان بر گذشتهٔ استعماری اسپانیایی متمرکز می شدند: «بر اساس کتاب هایی که در پایان قرن نوزدهم در اسپانیا معتبر بود و استفاده می شد».
در یازده سالگی همراه والدینش به ملکی در لوما دِ تیرا در نزدیکی هاوانا نقل مکان کرد. والدینش تحصیلاتش را از یازده تا هفده سالگی اش بر عهده گرفتند. ادبیات را نزد پدرش و موسیقی را نزد مادرش می آموخت، آموزش موسیقی در کارپانتیهٔ جوان تأثیر بسیار گذاشت و از همان دوران به موسیقی گرایش پیدا کرد. پدرش در همان سال ها ترک شان کرد و کارپانتیه مطالعاتش را کنار گذاشت و برای کمک کردن به مادرش به سر کار رفت.
پس از اتمام تحصیلات ابتدایی اش در کوبا برای کامل کردن بخشی از تحصیلات تکمیلی اش در لیسه ژانسون دو سایی به پاریس رفت و در رشتهٔ تئوری موسیقی به تحصیل پرداخت و، به بیان خودش، «پیانیستی مقبول» شد. در سال ۱۹۱۷ به انستیتو آموزش های تکمیلی هاوانا رفت تا تحصیلاتش را در تئوری موسیقی ادامه دهد. در سال ۱۹۲۰ توانست به دانشکدهٔ معماری همان شهر راه بیابد، اگرچه بعدها پیش از پایان تحصیلات ترکش کرد.