ال یقطین

[ویکی فقه] آل یقطین. آلِ یَقْطین، خاندانی علمی و سیاسیِ شیعی در سدۀ ۲ق/۸م است.
مشهور ترین چهره های این خاندان دو تن هستند:
← یقطین بن موسی بغدادی
(۱) ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۶/۲۲، ۶۳، ۱۶۹.(۱) ابن تغری بردی، یوسف، النّجوم الزّاهرة، مصر، ۱۳۸۳ق، ۲/۱۲۰.(۳) ابن جبیر، محمد بن احمد، رحله، بیروت، ۱۳۸۴ق.(۴) ابن فارسی، محمدحسن، روضة الواعظین، قم، ۱۳۸۶ق، ص ۲۱۵.(۵) ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، مصر، ۱۳۵۱ق، ۱۰/۱۸۹.(۶) ابن ندیم، فهرست، بیروت، ۱۳۷۷ق.(۷) امین، محسن، اعیان الشیعة، بیروت، ۱۴۰۳ق.(۸) حلّی، علی بن داوود، الرجال، تهران، ۱۳۴۲ش، ص ۲۵۳.(۹) خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۷/۴۹-۵۰، ۱۱/۶۰-۶۱، ۱۲/۲۲۷-۲۴۰، ۲۰/۱۵۳-۱۵۴، ۱۵۹.(۱۰) زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، ۱۳۸۹ق، ۹/۲۷۴.(۱۱) شوشتری، قاضی نوراللـه، مجالس المؤمنین، تهران، ۱۳۷۵ق، ص ۳۸۷-۳۹۰.(۱۲) طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، بیروت، ۱۳۹۹ق، ص ۲۹۳-۲۹۴.(۱۳) طبری، محمد بن جریر، تاریخ، به کوشش دخویه، لیدن، ۱۸۷۹-۱۸۸۱، ج ۳، فهرست.(۱۴) طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، مشهد، ۱۳۴۸ش، ص ۲۰۳.(۱۵) طوسی، محمد بن حسن، الفهرست، به کوشش محمود رامیار، مشهد، ۱۳۵۱ش، ص ۱۹۹، ۲۳۵.(۱۶) غروی حایری، محمد بن علی، جامع الرواة، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۱/۶۰۹-۶۱۰، ۲/۳۵۱.(۱۷) قمی، عباس، سفینة البحار، بیروت، دارالمرتضی، ۲/۲۵۲.(۱۸) مامقانی، حسن بن عبداللـه، تنقیح المقال، نجف، ۱۳۵۰ق، ۱/۳۹۸، ۲/۲۳۷، ۳۱۵-۳۱۷.(۱۹) مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۴۸/۸۵، ۱۳۷-۱۳۹، ۱۷۸، ۱۷۹.(۲۰) نوری، میرزا حسن، مستدرک الوسائل، تهران، ۱۳۸۳ق، ۳/۶۳۰.

[ویکی شیعه] آل یقطین. آلِ یَقْطین، خاندانی علمی و سیاسی شیعی در قرن دوم هجری قمری. یقطین بن موسی بغدادی و علی بن یقطین از مشهورترین چهره های این خاندان هستند که هر دو شیعه بودند و به ترتیب با امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) در ارتباط بودند. یقطین و علی به نوعی کارگزار دستگاه عباسیان به شمار می رفتند و ابن یقطین تا حد وزارت نیز پیش رفت که این امر با اجازه موسی بن جعفر(ع) صورت گرفت.
وی که پدر علی بن یقطین است، از محدثین و از کارگزاران خلافت عبّاسیان به شمار می رود، در کوفه زاده شد و در همان جا زیست. به دلیل مخالفت با امویان و طرفداری از عباسیان از سوی مروان حمار (د ۱۳۲ق/۷۴۹م) تعقیب شد. به همراه خانواده اش به مدینه گریخت. پس از سقوط امویان و قدرت یافتن عباسیان به بغداد آمد. این ماجرا نقش مهم او را در قدرت یافتن عباسیان می نمایاند. به گزارش بیش تر محدّثان و مورخان شیعی، او به صورت پنهانی با امام جعفر صادق(ع) (۸۰ یا ۸۳-۱۴۸ق/۶۹۹ یا ۷۰۲-۷۶۵م) ارتباط داشته است و حقوق اموال را به آن حضرت می پرداخت.
خزیمه، یعقوب و عبید، سه فرزند دیگر یقطین، نیز از راویان حدیث و از اصحاب امام کاظم(ع) بوده اند.