افتاب پرستی

[ویکی فقه] آفتاب پرستی. آفتاب پرستی، نیایش، ستایش و عبودیت خورشید است.
واژه پرستش و مشتقات آن به خصوص در حالت ترکیبی، معانی متعددی دارد که همگی آن ها از نوعی دلبستگی و تعلق خاطر بین پرستنده و امر مورد پرستش دارد و نیایش، ستایش و عبودیت معنا می دهد.
فرهنگ فارسی معین، معین، ج۱، ص۷۴۰، محمد، انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۵.
از دوره های پیشین خورشید به عنوان یکی از اجرام آسمانی و نورانی ترین آن ها مورد توجه انسان ها قرار داشته است. این توجه در برخی از دوره ها به گونه پرستش و کرنش خودنمایی کرده است.
← در اقوام بدوی
در قرآن کریم در جریان بیان دو واقعه به مسئله پرستش آفتاب از سوی برخی اقوام اشاره شده است.
← مورد اول
...