اغاردن
لغت نامه دهخدا
اغاردن. [ اَ دَ ] ( مص ) آغاردن و سرشتن. ( ناظم الاطباء ). سرشته کردن. ( از برهان ) ( آنندراج ). || بهم آمیختن. ( ناظم الاطباء ). درهم آمیختن. ( از برهان ) ( از آنندراج ). || خیسانیدن. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) ( از آنندراج ). || برانگیزانیدن و تحریک نمودن. برانگیختن به جنگ. ( ناظم الاطباء ). برانگیزاندن و تحریک کردن بجنگ و حرب. ( از برهان ) ( آنندراج ). و رجوع به آغاردن شود.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. سرشتن، آمیختن.
۳. (مصدر لازم ) نم کشیدن، خیسیدن.
پیشنهاد کاربران
آغاردن، آغاریدن ، به چم ( خیساندن ) پارسی هستند
در زبان آریایی سانسکریت نیز آمده است.
و همچنین واژه ایرلندیGERT از واژه ( آغاردن، آغاریدن ) ریشه دارد.
( مشاهده در تصویر پایین )
پَسگشت ( =مرجع ) :چنانکه در برگه66 از نبیگ ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی ) آمده است.
در زبان آریایی سانسکریت نیز آمده است.
و همچنین واژه ایرلندیGERT از واژه ( آغاردن، آغاریدن ) ریشه دارد.
( مشاهده در تصویر پایین )
پَسگشت ( =مرجع ) :چنانکه در برگه66 از نبیگ ( فرهنگ ریشه های هند و اروپایی زبان پارسی ) آمده است.
کارواژه یِ ( آغاردن یا آغاریدن ) در زبانِ پارسی به چمِ ( خیساندن ) نیز می باشد. جالب است که بدانید در زبانِ ایرلندیِ میانه نیز واژه یِ Gert را داریم که نشان می دهد این واژگان از یک بُن و ریشه هستند.
آغاردن = آغاریدن : خیس کردن و سیراب کردن ( ب )