آشیگارو. آشیگارو ( 足軽، "سبک پا" ) پیاده نظام بودند که توسط طبقه سامورایی ژاپن فئودال به کار گرفته می شدند. اولین اشاره شناخته شده به آشیگارو در قرن چهاردهم بود، اما در دوران شوگونات آشیکاگا ( دوره موروماچی ) بود که استفاده از آشیگارو توسط جناح های مختلف متخاصم رایج شد.
امپراتور تنمو ( ۶۷۳–۶۸۶ ) در ژاپن تلاش هایی برای داشتن یک ارتش ملی اجباری انجام داد، اما این امر محقق نشد و در قرن دهم ژاپن در عوض به مالکان فردی تکیه کرد تا مردانی را برای درگیری ها و جنگ ها فراهم کنند. این زمین داران اسب دار آغازگر طبقه سامورایی بودند و مردانی که زمین را برای زمین داران کار می کردند در زمان جنگ به سربازان پیاده معمولی تبدیل شدند. این سربازان پیاده می توانستند پیوندهای طولانی و وفاداری به زمین دارانی داشته باشند که به نسل های متمادی برمی گردد.
هر کشاورز اساساً یک جنگجو نیز بود تا اینکه هیده یوشی از طریق یک «شکار شمشیر» در سراسر کشور در سال ۱۵۸۸ سلاح ها را مصادره کرد. هر آشیگارو اولین درس های خود را در مورد ذهنیت جنگ از بیوا هوشی داشت. از سوی دیگر، تلاوت هایک همچنین فضایل مدنی را تبلیغ می کرد: وفاداری، پایداری در مصیبت ها، و افتخار به افتخار خانواده.
سامورایی های صاحب زمین، همراه با سربازان پیاده دهقان، در بسیاری از جنگ ها و درگیری ها از جمله تهاجم مغول ها به ژاپن در سال های ۱۲۷۴ و ۱۲۸۱ شرکت کردند. جنگ های مداوم بین قرن های ۱۴ و ۱۶، استخدام سربازان پیاده را بدون وفاداری خاصی در برخی مواقع ضروری کرد. این مزدوران که فقط به صورت غارت پرداخت می شدند، به خوبی آموزش دیده نبودند و بنابراین همیشه نمی توانستند در جنگ به آنها وابسته باشند. این سربازان پیاده سرگردان در نهایت به آشیگارو تبدیل شدند.
آشیگارو معمولاً به ناگیناتا، یاری، یومی و شمشیر مسلح می شدند. زره آشیگارو بسته به دوره متفاوت بود، از بدون زره تا زره سنگین و می توانست شامل کلاه های مخروطی به نام جینگاسا باشد که از آهن، مس، چوب، کاغذ، بامبو یا چرم ساخته می شد. کلاه ایمنی ) ، تاتامی زوکین ( کلاه های زره دار ) ، کوته ( آستین های زره دار ) ، سونیت ( گریو ) ، و هیدات ( کویسس ) .
جنگ در دوره سنگوکو ( قرن ۱۵ و ۱۶ ) مستلزم تولید مقادیر زیادی زره برای ارتش های رو به رشد آشیگارو بود. زره های مهمات ساده کیراس ها و کلاه های ایمنی از جمله زره های تاتامی که می توانستند تا شونده یا جمع شونده به طور انبوه تولید می شدند. زره تاتامی از صفحات کوچک مستطیلی یا شش ضلعی آهنی ساخته می شد که معمولاً از طریق پست به یکدیگر متصل می شدند و به پشتی پارچه ای دوخته می شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامپراتور تنمو ( ۶۷۳–۶۸۶ ) در ژاپن تلاش هایی برای داشتن یک ارتش ملی اجباری انجام داد، اما این امر محقق نشد و در قرن دهم ژاپن در عوض به مالکان فردی تکیه کرد تا مردانی را برای درگیری ها و جنگ ها فراهم کنند. این زمین داران اسب دار آغازگر طبقه سامورایی بودند و مردانی که زمین را برای زمین داران کار می کردند در زمان جنگ به سربازان پیاده معمولی تبدیل شدند. این سربازان پیاده می توانستند پیوندهای طولانی و وفاداری به زمین دارانی داشته باشند که به نسل های متمادی برمی گردد.
هر کشاورز اساساً یک جنگجو نیز بود تا اینکه هیده یوشی از طریق یک «شکار شمشیر» در سراسر کشور در سال ۱۵۸۸ سلاح ها را مصادره کرد. هر آشیگارو اولین درس های خود را در مورد ذهنیت جنگ از بیوا هوشی داشت. از سوی دیگر، تلاوت هایک همچنین فضایل مدنی را تبلیغ می کرد: وفاداری، پایداری در مصیبت ها، و افتخار به افتخار خانواده.
سامورایی های صاحب زمین، همراه با سربازان پیاده دهقان، در بسیاری از جنگ ها و درگیری ها از جمله تهاجم مغول ها به ژاپن در سال های ۱۲۷۴ و ۱۲۸۱ شرکت کردند. جنگ های مداوم بین قرن های ۱۴ و ۱۶، استخدام سربازان پیاده را بدون وفاداری خاصی در برخی مواقع ضروری کرد. این مزدوران که فقط به صورت غارت پرداخت می شدند، به خوبی آموزش دیده نبودند و بنابراین همیشه نمی توانستند در جنگ به آنها وابسته باشند. این سربازان پیاده سرگردان در نهایت به آشیگارو تبدیل شدند.
آشیگارو معمولاً به ناگیناتا، یاری، یومی و شمشیر مسلح می شدند. زره آشیگارو بسته به دوره متفاوت بود، از بدون زره تا زره سنگین و می توانست شامل کلاه های مخروطی به نام جینگاسا باشد که از آهن، مس، چوب، کاغذ، بامبو یا چرم ساخته می شد. کلاه ایمنی ) ، تاتامی زوکین ( کلاه های زره دار ) ، کوته ( آستین های زره دار ) ، سونیت ( گریو ) ، و هیدات ( کویسس ) .
جنگ در دوره سنگوکو ( قرن ۱۵ و ۱۶ ) مستلزم تولید مقادیر زیادی زره برای ارتش های رو به رشد آشیگارو بود. زره های مهمات ساده کیراس ها و کلاه های ایمنی از جمله زره های تاتامی که می توانستند تا شونده یا جمع شونده به طور انبوه تولید می شدند. زره تاتامی از صفحات کوچک مستطیلی یا شش ضلعی آهنی ساخته می شد که معمولاً از طریق پست به یکدیگر متصل می شدند و به پشتی پارچه ای دوخته می شدند.
wiki: آشیگارو