آشکار سندی عبدالوهاب. آشکار سِندی، عَبدُالوَهّاب (۱۱۵۲ـ۱۲۴۲ق)
(مشهور به سچّل سرمست و ملقّب به منصور ثانی و عطّار سند) عارف و شاعر شبه قاره. از کودکی عمویش، عبدالخالق، سرپرستی او را عهده دار شد و به خاطر راست گویی اش القاب «سچو»، «سچل» و «سچیدنه» یافت. خرقۀ تصوف را از دست عمویش پوشید. به عربی، فارسی، اردو، هندی، پنجابی، سرائیکی و سندی شعر می سرود. از آثارش: مرغ نامه؛ وحدت نامه؛ قتل نامه؛ دیوان آشکار (لاهور، ۱۹۵۷)؛ دیوان خدایی؛ مثنوی تارنامه (خیرپور، ۱۹۶۳)؛ دردنامه (خیرپور، ۱۹۶۳).
(مشهور به سچّل سرمست و ملقّب به منصور ثانی و عطّار سند) عارف و شاعر شبه قاره. از کودکی عمویش، عبدالخالق، سرپرستی او را عهده دار شد و به خاطر راست گویی اش القاب «سچو»، «سچل» و «سچیدنه» یافت. خرقۀ تصوف را از دست عمویش پوشید. به عربی، فارسی، اردو، هندی، پنجابی، سرائیکی و سندی شعر می سرود. از آثارش: مرغ نامه؛ وحدت نامه؛ قتل نامه؛ دیوان آشکار (لاهور، ۱۹۵۷)؛ دیوان خدایی؛ مثنوی تارنامه (خیرپور، ۱۹۶۳)؛ دردنامه (خیرپور، ۱۹۶۳).
wikijoo: آشکار_سندی،_عبدالوهاب_(۱۱۵۲ـ۱۲۴۲ق)