اشکردن

لغت نامه دهخدا

اشکردن. [ اِ ک َ دَ ] ( مص ) شکردن وشکاردن. ( ناظم الاطباء ) ( لغات شاهنامه ) :
نبودی به گیتی چنین کهترم
که هزمان بدو پیل و دیو اشکرم.

فردوسی.

( آش کردن ) ( مصدر ) دباغی کردن پیراستن چرم دباغت .

(اِ کَ دَ ) (مص م . ) نک شکردن .، ( آش کردن ) (کَ دَ ) (مص م . ) دباغی کردن ، پیراستن چرم .

= شکردن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید