ازمایش بازدمی

دانشنامه آزاد فارسی

آزمایش بازدمی. آزمایِشِ بازْدَمی (breath testing)
آزمایِشِ بازْدَمی
نمونه گیری از هوای بازدم، و بررسی آن برای تشخیص بیماری هایی خاص. پلیس از این روش برای تعیین میزان مصرف الکل استفاده می کند. در بسیاری از آزمایش های بازدمی، لازم است بیمار پیش از آزمایش مادۀ خاصی مصرف کند تا بتوان هوای بازدمی را از نظر وجود ترکیبات حاصل از تجزیۀ آن بررسی کرد. مثلاً، پیش از انجام تست بازدمی برای تشخیص نشانگان سوء جذب۱ (حالتی که در آن رودۀ کوچک بیمار قادر به جذب مؤثر مواد نیست و به این علت فرد دچار اسهال مزمن شدید می شود)، بیمار باید مقداری زایلوزبخورد. این ترکیب قندی در حالت عادی کاملاً از روده جذب می شود. وجود مقادیر زیاد هیدروژن در هوای بازدم، چند ساعت بعد از خوردن این ماده، نشان دهنده سوءجذب است. در ۱۹۹۵، تحقیقاتی در انگلستان برای ساخت بینی الکترونیکی، برای تجزیۀ هوای بازدمی بیماران آغاز شد. از زمان بقراط، پزشکان می دانستند که بوی نفس بیماران به تشخیص بیماری کمک می کند. مثلاً، نفس مبتلایان به نارسایی کلیه بوی ادرار، و نفس فرد مبتلا به دیابتِ تشخیص داده نشده بوی میوه می دهد. در ۱۷۸۴، آنتوان لاوازیهو پیِر سیمون لاپلاسهوای بازدمی خوکچۀ هندی را تجزیه کردند تا نشان دهند حیوان اکسیژن را مصرف و دی اکسیدکربن دفع می کند.

پیشنهاد کاربران

بپرس