آرماند فرناندز. آرماند پیر فرناندز ( به انگلیسی: Armand Pierre Fernandez ) معروف به آرمان ( به انگلیسی: Arman ) ( ۱۷ نوامبر ۱۹۲۸ – اکتبر ۲۲، ۲۰۰۵ ) هنرمند آمریکایی است[ ۱] که در نیس، فرانسه متولد شد و به آمریکا مهاجرت کرد. او به عنوان یکی از مهم ترین هنرمندان شی گرای بین المللی و عضوی از نئورئالیسم ( نوواقع گرایی ) شناخته می شود. او یک هنرمند تجربی و پرکار بود. شهرت آرمان بیشتر به خاطر هنر اوست هرچند او یک زمانی استاد جودو، ماهیگیر با نیزه و یک گردآورنده اشیاء عتیقه نیز بود.
آرمان مانند خیلی ها، در مورد نظریه های سنتی دربارهٔ هنر به تحقیق پرداخت. همه کارهای او خیالی و صنعتی است. او خیال پرداز بود و به طور خستگی ناپذیری روی آثارش کار می کرد. او همهٔ شیوه ها را به کار می برد، از جمع آوری گرفته تا طراحی، نقاشی، مجسمه، ریخته گری و حتی چیدمان ها و پیشامدها. او از دادا تأثیر پذیرفت و روی هنر مردمی یا پاپ آرت تأثیر گذاشت.
پدر آرمان، آنتونیو فرناندز یک دلال اشیاء عتیقه در نیس بود. او همچنین یک هنرمند آماتور بود و به عکاسی و نوازندگی ویولون سل می پرداخت. آرمان عکاسی و نقاشی رنگ روغن را از پدرش آموخت. در سال ۱۹۶۴، آرمان بعد از دریافت درجهٔ لیسانس در فلسفه و ریاضیات، در مدرسه هنر ملی واقع در نیس مشغول به تحصیل شد. او همچنین آموزش جودو را در مدرسهٔ جودوی پلیس در نیس آغاز کرد که در آنجا با ایو کلین [ ۲] و کلود پاسکال [ ۳] آشنا شد؛ که هر سه در یک دوره مسابقات ملت های اروپا ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر پیدا کردند. آرمان در سال ۱۹۴۹ تحصیلاتش را به پایان رساند و سپس در مدرسه لوور پاریس ثبت نام کرد؛ که در آنجا روی مطالعه باستان شناسی و هنر آسیایی متمرکز شد. در ۱۹۵۱، آرمان مربی مدرسهٔ جودی بوشیدو کای شده و در همین زمان نیز به استخدام ارتش فرانسه درآمد و دورهٔ خدمتش را در جنگ هندوچین به عنوان یک دستیار پزشک، کامل کرد.
در اوایل کار حرفه ای، معلوم بود که هدف آرمان از جمع آوری تعداد زیادی از اشیاء مشابه، مانند: تیوب های رنگ، ساچمه ها ( توپ های فلزی ) ، قطعات یدکی اتوموبیل، ادوات موسیقی، قلم موهای نقاشی، طرح های مهرخورده، این بود که به عنوان بخشی معنادار از هنرش باقی بمانند. در ابتدا بیشتر توجه آرمان به نقاشی های انتزاعی حاصل از جمع آوری مهرهای پستی بود و تنها زمانی که عکس العمل مخاطبان را نسبت به مجموعه جمع آوری شده اش مشاهده کرد، به قدرت چنین کارهایی کاملاً پی برد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرمان مانند خیلی ها، در مورد نظریه های سنتی دربارهٔ هنر به تحقیق پرداخت. همه کارهای او خیالی و صنعتی است. او خیال پرداز بود و به طور خستگی ناپذیری روی آثارش کار می کرد. او همهٔ شیوه ها را به کار می برد، از جمع آوری گرفته تا طراحی، نقاشی، مجسمه، ریخته گری و حتی چیدمان ها و پیشامدها. او از دادا تأثیر پذیرفت و روی هنر مردمی یا پاپ آرت تأثیر گذاشت.
پدر آرمان، آنتونیو فرناندز یک دلال اشیاء عتیقه در نیس بود. او همچنین یک هنرمند آماتور بود و به عکاسی و نوازندگی ویولون سل می پرداخت. آرمان عکاسی و نقاشی رنگ روغن را از پدرش آموخت. در سال ۱۹۶۴، آرمان بعد از دریافت درجهٔ لیسانس در فلسفه و ریاضیات، در مدرسه هنر ملی واقع در نیس مشغول به تحصیل شد. او همچنین آموزش جودو را در مدرسهٔ جودوی پلیس در نیس آغاز کرد که در آنجا با ایو کلین [ ۲] و کلود پاسکال [ ۳] آشنا شد؛ که هر سه در یک دوره مسابقات ملت های اروپا ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر پیدا کردند. آرمان در سال ۱۹۴۹ تحصیلاتش را به پایان رساند و سپس در مدرسه لوور پاریس ثبت نام کرد؛ که در آنجا روی مطالعه باستان شناسی و هنر آسیایی متمرکز شد. در ۱۹۵۱، آرمان مربی مدرسهٔ جودی بوشیدو کای شده و در همین زمان نیز به استخدام ارتش فرانسه درآمد و دورهٔ خدمتش را در جنگ هندوچین به عنوان یک دستیار پزشک، کامل کرد.
در اوایل کار حرفه ای، معلوم بود که هدف آرمان از جمع آوری تعداد زیادی از اشیاء مشابه، مانند: تیوب های رنگ، ساچمه ها ( توپ های فلزی ) ، قطعات یدکی اتوموبیل، ادوات موسیقی، قلم موهای نقاشی، طرح های مهرخورده، این بود که به عنوان بخشی معنادار از هنرش باقی بمانند. در ابتدا بیشتر توجه آرمان به نقاشی های انتزاعی حاصل از جمع آوری مهرهای پستی بود و تنها زمانی که عکس العمل مخاطبان را نسبت به مجموعه جمع آوری شده اش مشاهده کرد، به قدرت چنین کارهایی کاملاً پی برد.
wiki: آرماند فرناندز