ارامگاه ملا حسن کاشی

دانشنامه آزاد فارسی

آرامگاه ملا حسن کاشی. آرامگاه ملاحسن کاشی
(یا: بقعه­ ی ملاحسن کاشی) بنایی تاریخی مربوط به قرن 10ق در سلطانیه. در سفرنامه ­ی ادیب­ الممالک فراهانی، ملاحسن کاشی (صاحب این مقبره) از علمای دوره­ ی سلطان محمد خدابنده معرفی شده است. در منابع متأخرتر، این بنا را مقبره­ ی ملاحسن کاشی (معروف به شیرازی) دانسته ­اند. بعضی او را از علمای دوره ی ایلخانی و برخی دوره­ ی صفوی خوانده ­اند. ماده تاریخ کتیبه­ ی بنا سال ۹۳۷ق را نشان می­ دهد.
بنا کوشکی هشت ضلعی است، با گنبدخانه ­ای با گنبد دوپوششی (که پوششی تزئینی­ ای نیز بر آن اضافه شده) در میانه و ایوان­ هایی در چهار ضلع آن. گنبد بر هسته­ ی چهارگوش مرکزی استقرار یافته و ساقه­ ی نسبتا بلندی دارد. اضلاع بیرونی گنبدخانه به قرینه­ ی­ مقابل هم، هریک 5.8 و 7.70 متر طول دارند. پوش خارجی گنبد گریوی بلند و پوششی از کاشی دارد. پوشش داخلی گنبد با مقرنس و گچ ­بری تزیین شده است.
براساس منابع موجود، این بنا در باغی مصفا واقع بوده، که امروزه تنها سردر آن در نزدیکی بنای مقبره باقی مانده است. مقبره در جنوب سلطانیه و یک کیلومتری گنبد_سلطانیه قرار دارد. آرامگاه نخست به دستور شاه تهماسب اول در اواخر سلطنت او بنا شد و در زمان فتحعلی شاه تزئینات داخلی­ بنا که مقرنس­ کاری گچی است به هزینه­ ی عبدالله میرزا دارا (حاکم زنجان) اضافه شدند. این مقبره در اواخر دوره­ ی پهلوی به صورت محدود و در سال 1397 قدری مفصل ­تر مرمت شده است.
مقبره در تاریخ 15 دی 1310 به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.
منابع:
http://yon.ir/xe6B8

پیشنهاد کاربران

بپرس