ارامگاه سید غلام رسول

دانشنامه عمومی

آرامگاه سید غلام رسول. آرامگاه سید غلام رسول در پنج کیلومتری شمال غربی چابهار قرار دارد. شماره ثبت ملی آن ۱۵۵۹/۳ است. قدمت آن به سال ۴۶۵ ه. ق بازمی گردد. این آرامگاه با دیواره های سفید رنگ به سبک معماری هندی که دروازه ورودی آن در ضلع غربی بنا واقع گردیده است. پس از درب ورودی صحن بزرگ حیاط مشاهده می شود امامزاده در ضلع غربی حیاط واقع گردیده است. بر پیشانی ورودی بنا تزئینات نقاشی الوان با طرحهای نقوش ستاره های مشبک وجود دارد. ظاهراً نمای دور تا دور داخل ساختمان دارای نقاشی بوده است و کلمات لا اله الا الله، یا محمد یا علی و. . . نقاشی از گل در دیوارها جلب توجه می کند. فرم آن طوری است که نشان می دهد این اثر در روزگار سلجوقی ساخته شده و در دوره صفویه نیز طرح های نقاشی بر روی دیوارها تعبیه گشته است.
روبروی آرامگاه صفحه ای به بلندی یک متر و چهار پله قرار دارد که بر روی آن آرامگاه واقع شده است. در قسمت شرقی صفحه آرامگاه ( آرامگاه ) یک پیشخوان با سقف تیرهای چوبی و حصیری و چند ستون چوبی است. که با پنج پله به حیاط متصل می شود.
پیشخوان پیشینهٔ چندانی ندارد، ساقه گنبد استوانه ای است و سقف گنبد از درون با گچ سفید شده و بنا کاملاُ یک بنای خاص ایرانی و از معماری سلجوقی الهام گرفته است. آرامگاه در میان بنا واقع گردیده و بر روی آن یک صندوقچه و بالای آن یک جعبه چوبین با تزئینات مختلف هندسی قرار دارد، گورستان در سوی شرق بنا قرار دارد.
نام اصلی سید غلام رسول شیعه مذهب بوده و در گذشته مورد توجه مسلمانان هندی بوده و این توجه باعث شده که بنا در دوره های بعدی تحت تأثیر معماری هندی قرار گیرد. طبق روایات در سفری به چابهار تصمیم داشته که زن چابهاری اختیار کند. برای تدارک چنین منظوری مشغول می شود. اما در شب عروسی دچار کسالت می گردد به گونه ای که در بستر مرگ می افتد و چون مورد توجه مردم بوده و در دم مرگ به آن ها وصیت می کند که پس از مرگ سوگواری نکنند و در عوض مدت ۱۰ شبانه روز بر سر قبرش شادی کنند تا روحش شاد شود.
این مراسم هر ساله از ۱۵ ذی القعده به مدت ۱۰ روز بر پا می گردد و در این مراسم عده زیادی از مردم چابهار و مناطق همجوار شرکت می کردند ( اکنون دیگر چنین مراسمی برگزار نمی شود ) . در مراسم جشن و پای کوبی مردم چابهار و خصوصاً مردم آفریقایی تبار ( سیاهپوستان ) در صبح روز اول و دوم حیاط آرامگاه توسط زنان جارو زده می شود و مردها با لباس پاکیزه به فراهم کردن بساط جشن می پرداختند، و هنگامی که آفتاب طلوع می کرد ساز و دهل می نواختند. قوالان پاکستانی، رقاصان هندی و خوانندگان سیاه و مهمان نوازان بلوچ به هر طریقی در این شادی خدمت می کردند و این مراسم به مدت ۱۰ روز در ۳ نوبت صبح، عصر و شامگاه اجرا می شد.
عکس آرامگاه سید غلام رسول
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس