آرامگاه درب امام. آرامگاه درب اِمام
(یا: امامزاده درب امام) بنایی تاریخی- مذهبی متعلق به قرن 9ق در اصفهان. مقبره ی دو امامزاده به نام های ابراهیم بن محمد بطحایی بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن مجتبی (ع) و ابوالحسن زین العابدین علی بن نظام الدین احمد بن شمس الدین عیسی بن جمال الدین محمد بن على العریضی بن امام جعفر صادق (ع). البته کیفیت انتساب آن ها چندان روشن نیست. در بعضی منابع مدفن امامزاده ابراهیم بن طباطبا، فرزند اسماعیل دیباج، فرزند ابراهیم عمر بن حسن مثنی بن امام حسن (ع)، را نیز همین مکان دانسته اند. بنا قسمت های مختلفی دارد که قدیمی ترین بخش آن در قرن 9ق، در زمان جهانشاه_قراقویونلو، احداث شده است. این بخش گنبدخانه ای بزرگ، ایوان و راهرو را در بر می گیرد. کتیبه ای مورخ ۸۵۷ق در گنبدخانه و کتیبه ای با تاریخ ۸۷۱ق در ایوان دیده می شود. در دوره ی صفوی بنا را مرمت کردند و قسمت هایی به آن افزودند. در دوره ی اخیر نیز مرمت هایی در امامزاده صورت گرفته که بخش عمده ی تزیینات کاشی بنا مربوط به این دوره است. این مقبره در اصفهان، بازارچه حاج محمد جعفری، کوی درب امام قرار دارد.
ویژگی های معماری بنا: امامزاده درب امام از دو گنبد بزرگ و کوچک و یک سردر کاشی کاری و سه صحن (در سه جهت شمال و شرق و غرب) تشکیل شده است. سردر اصلی در محوطه ی شمالی واقع شده و با کاشی های معّرق موزون ساخته شده است. در سمت شرق این سردر، سردر دیگری قرار دارد که کتیبه های آن به تعمیرات بنا در دوره ی سلطان حسین صفوی اشاره می کند. نویسنده ی این کتیبه ها محمدرضا امامی و خطاط دیگری به نام عبدالرحیم می باشند. گنبدهای موجود در بنای تاریخی درب امام در یک زمان ساخته نشده اند. گنبد بزرگ هم زمان با ساختمان بقعه، در قرن نهم، ساخته شده و کتیبه های آن شامل آیات قرآن مجید می باشند. گنبد کوچک نیز در سال ۱۰۸۱ق ساخته شده است. کتیبه ی این گنبد به خط محمدرضا امامی است. در غرب محوطه ی امامزاده، مسجد کوچکی قرار دارد که منسوب است به سعید بن جبیر (از بزرگانی که در اوایل اسلام در اصفهان امامت داشته). در داخل ایوان های غربی از گچ بری ها و قطاربندی ها استفاده شده است. ایوان اصلی بنا تزئینات نفیسی از کاشی نقش برجسته، از قرن 9ق دارد، که آندره_گدارآن را گوهری گران بها دانسته است.
این بنا در 22 آذر 1313ش به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.
منابع:
http://yon.ir/Q8tsK
(یا: امامزاده درب امام) بنایی تاریخی- مذهبی متعلق به قرن 9ق در اصفهان. مقبره ی دو امامزاده به نام های ابراهیم بن محمد بطحایی بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن مجتبی (ع) و ابوالحسن زین العابدین علی بن نظام الدین احمد بن شمس الدین عیسی بن جمال الدین محمد بن على العریضی بن امام جعفر صادق (ع). البته کیفیت انتساب آن ها چندان روشن نیست. در بعضی منابع مدفن امامزاده ابراهیم بن طباطبا، فرزند اسماعیل دیباج، فرزند ابراهیم عمر بن حسن مثنی بن امام حسن (ع)، را نیز همین مکان دانسته اند. بنا قسمت های مختلفی دارد که قدیمی ترین بخش آن در قرن 9ق، در زمان جهانشاه_قراقویونلو، احداث شده است. این بخش گنبدخانه ای بزرگ، ایوان و راهرو را در بر می گیرد. کتیبه ای مورخ ۸۵۷ق در گنبدخانه و کتیبه ای با تاریخ ۸۷۱ق در ایوان دیده می شود. در دوره ی صفوی بنا را مرمت کردند و قسمت هایی به آن افزودند. در دوره ی اخیر نیز مرمت هایی در امامزاده صورت گرفته که بخش عمده ی تزیینات کاشی بنا مربوط به این دوره است. این مقبره در اصفهان، بازارچه حاج محمد جعفری، کوی درب امام قرار دارد.
ویژگی های معماری بنا: امامزاده درب امام از دو گنبد بزرگ و کوچک و یک سردر کاشی کاری و سه صحن (در سه جهت شمال و شرق و غرب) تشکیل شده است. سردر اصلی در محوطه ی شمالی واقع شده و با کاشی های معّرق موزون ساخته شده است. در سمت شرق این سردر، سردر دیگری قرار دارد که کتیبه های آن به تعمیرات بنا در دوره ی سلطان حسین صفوی اشاره می کند. نویسنده ی این کتیبه ها محمدرضا امامی و خطاط دیگری به نام عبدالرحیم می باشند. گنبدهای موجود در بنای تاریخی درب امام در یک زمان ساخته نشده اند. گنبد بزرگ هم زمان با ساختمان بقعه، در قرن نهم، ساخته شده و کتیبه های آن شامل آیات قرآن مجید می باشند. گنبد کوچک نیز در سال ۱۰۸۱ق ساخته شده است. کتیبه ی این گنبد به خط محمدرضا امامی است. در غرب محوطه ی امامزاده، مسجد کوچکی قرار دارد که منسوب است به سعید بن جبیر (از بزرگانی که در اوایل اسلام در اصفهان امامت داشته). در داخل ایوان های غربی از گچ بری ها و قطاربندی ها استفاده شده است. ایوان اصلی بنا تزئینات نفیسی از کاشی نقش برجسته، از قرن 9ق دارد، که آندره_گدارآن را گوهری گران بها دانسته است.
این بنا در 22 آذر 1313ش به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده است.
منابع:
http://yon.ir/Q8tsK
wikijoo: آرامگاه_درب_امام