ارامش دل

[ویکی فقه] آرامش دل. آرامش بواسطه ایمان حقیقی و یاد خدا در دل های مؤمنان ایجاد می گردد و دل جز به یاد خدا، به غیر دیگری اطمینان نمی یابد.
همیشه اضطراب و نگرانی یکی از بزرگترین بلاهای زندگی انسان ها بوده و هست و عوارض ناشی از آن در زندگی فردی و اجتماعی کاملاً محسوس است. همیشه آرامش یکی از گمشده های مهم بشر بود و به هر دری می زند تا آن را پیدا کند و اگر تلاش و کوشش انسان ها را در طول تاریخ برای پیدا کردن آرامش از طرق صحیح و کاذب جمع آوری کنیم خود کتاب بسیار قطوری را تشکیل می دهد. آرامش و دلهره نقش بسیار مهمی در سلامت و بیماری فرد و جامعه و سعادت و بدبختی انسانها دارد و چیزی نیست که بتوان از آن به آسانی گذشت و به همین دلیل تاکنون کتابهای زیادی نوشته شده که موضوع آنها فقط نگرانی و راه مبارزه با آن و طرز به دست آوردن آرامش است.تاریخ بشر مملوّ است از صحنه های غم انگیزی که انسان برای تحصیل آرامش به هر چیز دست انداخته و در هر وادی گام نهاده و تن به انواع اعتیادها داده است. ولی قرآن با یک جمله کوتاه و پر مغز مطمئن ترین و نزدیک ترین راه را نشان داده و می گوید: بدانید که یاد خدا آرامش بخش دل ها است.
مکارم، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۰، ص۲۱۰.
«الّذین امنوا تطمئنّ قلوبهم بذکر الله الا بذکر الله تطمئنّ القلوب؛
رعد/سوره۱۳، آیه۲۸.
از ظاهر سیاق برمی آید که صدر آیه بیان ذیل آیه قبل است، یعنی بیان جمله در (من اناب) است و می فهماند انابه همان ایمان و اطمینان قلب است با ذکر خدا البته این از ناحیه عبد است که او را آماده و مستعد می سازد برای اینکه مشمول عنایت و عطیه الهیه گردد. همچنان که فسق و اعراض از حق در طرف ضلالت خود زمینه را آماده برای اضلال الهی می کند. و لذا می بینیم فرمود (و ما یضل به الا الفاسقین) و با آن گمراه نمی کند مگر تبهکاران را. و نیز فرمودند: (فلما زاغوا ازاغ الله قلوبهم و الله لا یهدی القوم الفاسقین) به سوی باطل میل کردند خداوند هم دل هایشان را گریزان از حق و متمایل به باطل کرد و خدا مردم تبه کار را هدایت نمی کند.
← ملازم ایمان
...