ادنوئید

آدنوئید. آدنوئید ( انگلیسی: Adenoid ) که به عنوان لوزه حلقی یا لوزه نازوفارنکس نیز شناخته می شود، بالاترین لوزه ها است. آدنوئید توده ای از بافت لنفاوی است که در پشت حفره بینی، در سقف نازوفارنکس، جایی که بینی با گلو ترکیب می شود، قرار دارد. در کودکان، معمولاً تپه ای نرم در سقف و دیواره پشتی نازوفارنکس، درست در بالا و پشت استخوان نازوفارنکس تشکیل می دهد.
اصطلاح آدنوئید همچنین برای نشان دادن هیپرتروفی آدنوئید، رشد غیر طبیعی لوزه های حلقی استفاده می شود. [ ۱]
آدنوئید توده ای از بافت لنفاوی است که در پشت حفره بینی، در سقف نازوفارنکس، جایی که بینی با گلو ترکیب می شود، قرار دارد. آدنوئید، بر خلاف لوزه های پالاتین، دارای اپیتلیوم شبه چینه ای است. [ ۲] آدنوئیدها بخشی از به اصطلاح حلقه والدیر از بافت لنفاوی هستند که شامل لوزه های پالاتین، لوزه های زبانی و لوزه های لوله ای نیز می شود.
آدنوئیدها از نفوذ زیر اپیتلیالی لنفوسیت ها پس از هفته شانزدهم زندگی جنینی ایجاد می شوند. پس از تولد، بزرگ شدن شروع می شود و تا سن ۵ تا ۷ سالگی ادامه می یابد.
گونه هایی از باکتری ها مانند لاکتوباسیل ها، استرپتوکوک های بی هوازی، اکتینومایکوز، گونه های فوزوباکتریوم و نوکاردیا معمولاً تا ۶ ماهگی وجود دارند. فلور طبیعی موجود در آدنوئید شامل استرپتوکوک ها و انتروکوک های آلفا همولیتیک، گونه های کورین باکتریوم، استافیلوکوک های کواگولاز منفی، گونه های نایسریا، گونه های هموفیلوس، گونه های میکروکوکوس و گونه های S مورد نیاز است.