[ویکی فقه] آثار علوی. آثارِ عُلْوی، یا کاینات الجَوّ، عنوانی که فلاسفه اسلامی در مورد مباحث مربوط به پدیده های جوّی به کار برده اند.
در نظر این دانشمندان، آثار علوی یکی از ۸ بخش اصلی دانشهای طبیعی است که «باز نماینده و خبر دهنده بُوَد از حادثه هایی که در هوا پیدا شود چون رعد و برق و باران و برف و شگفتیهایی که بر زمین بُوَدْ چون بیرون آمدن چشمه ها و روان گشتن کاریزها و رودها از کوهها و آن چیزها که در زمین تولد کند مانند جوهرهایی که آن را فلزات گویند و انواع کبریت ( گوگرد ) و زیبق ( جیوه ) و زاج و مانند این»
ابوحاتم مظفر اسفزاری، رساله آثار عُلوی، ص ۴، به کوشش محمدتقی مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
زمینه اصلی این مباحث کتاب متئورولوگیای ارسطوست که توسط یحیی بن بطریق از مترجمان دوره مأمون عباسی، از سریانی به عربی ترجمه شده است.این کتاب از لحاظ ریشه یابی عقاید مربوط به زمین شناسی و هواشناسی و چگونگی تکوین نظریه های مربوط به طبیعیات، در میان مسلمانان اهمیت بسزایی دارد و از سده ۳ق/۹م توجه اهل فن را به خود برانگیخته و اینان در توضیح و یا تکمیل آن کتابها نوشته اند.از ترجمه یحیی بن بطریق ۲ نسخه معتبر در دست است: یکی در استانبول و دیگری در رم. این ترجمه در ۱۹۶۷م به کوشش کازیمیر پترایتیس در بیروت به چاپ رسیده است.ابن ندیم به ترجمه دیگری از کتاب الآثار العلویه اشاره می کند که به وسیله ابوالخیر خمّار از سریانی به عربی انجام گرفته است،
محمد بن اسحاق ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۲۳، ترجمه رضا تجدد، تهران، ۱۳۵۰ش.
فارابی شرح مستقلی بر کتاب الآثار العلویه ارسطو نوشته و رساله دیگری به نام التأثیرات العلویه دارد که ظاهراً باید مربوط به همین موضوع باشد.
ذبیح الله صفا، تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۸۳، دانشگاه تهران، ۱۳۳۱ش.
...
در نظر این دانشمندان، آثار علوی یکی از ۸ بخش اصلی دانشهای طبیعی است که «باز نماینده و خبر دهنده بُوَد از حادثه هایی که در هوا پیدا شود چون رعد و برق و باران و برف و شگفتیهایی که بر زمین بُوَدْ چون بیرون آمدن چشمه ها و روان گشتن کاریزها و رودها از کوهها و آن چیزها که در زمین تولد کند مانند جوهرهایی که آن را فلزات گویند و انواع کبریت ( گوگرد ) و زیبق ( جیوه ) و زاج و مانند این»
ابوحاتم مظفر اسفزاری، رساله آثار عُلوی، ص ۴، به کوشش محمدتقی مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
زمینه اصلی این مباحث کتاب متئورولوگیای ارسطوست که توسط یحیی بن بطریق از مترجمان دوره مأمون عباسی، از سریانی به عربی ترجمه شده است.این کتاب از لحاظ ریشه یابی عقاید مربوط به زمین شناسی و هواشناسی و چگونگی تکوین نظریه های مربوط به طبیعیات، در میان مسلمانان اهمیت بسزایی دارد و از سده ۳ق/۹م توجه اهل فن را به خود برانگیخته و اینان در توضیح و یا تکمیل آن کتابها نوشته اند.از ترجمه یحیی بن بطریق ۲ نسخه معتبر در دست است: یکی در استانبول و دیگری در رم. این ترجمه در ۱۹۶۷م به کوشش کازیمیر پترایتیس در بیروت به چاپ رسیده است.ابن ندیم به ترجمه دیگری از کتاب الآثار العلویه اشاره می کند که به وسیله ابوالخیر خمّار از سریانی به عربی انجام گرفته است،
محمد بن اسحاق ابن ندیم، الفهرست، ج۱، ص۳۲۳، ترجمه رضا تجدد، تهران، ۱۳۵۰ش.
فارابی شرح مستقلی بر کتاب الآثار العلویه ارسطو نوشته و رساله دیگری به نام التأثیرات العلویه دارد که ظاهراً باید مربوط به همین موضوع باشد.
ذبیح الله صفا، تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۸۳، دانشگاه تهران، ۱۳۳۱ش.
...
wikifeqh: آثار_علوی
[ویکی فقه] آثار علوی (کاینات الجو). آثارِ عُلْوی، یا کاینات الجَوّ، عنوانی که فلاسفه اسلامی در مورد مباحث مربوط به پدیده های جوّی به کار برده اند. زمینه اصلی این مباحث کتاب متئورولوگیای ارسطو است که توسط یحیی بن بطریق از مترجمان دوره مأمون عباسی، از سریانی به عربی ترجمه شده است. فیلسوفان مسلمان کتاب ارسطو را بارها ترجمه کرده و به شرح آن پرداخته اند. ابن سینا در آثار خود مباحث آثار علوی را به صورت مستوفی بیان کرده و در این راه از کتاب ارسطو پیروی کرده است.
در فلاسفه اسلامی، آثار علوی یکی از ۸ بخش اصلی دانش های طبیعی است که «بازنماینده و خبردهنده بُوَد از حادثه هایی که در هوا پیدا شود چون رعد و برق و باران و برف و شگفتی هایی که بر زمین بُوَدْ چون بیرون آمدن چشمه ها و روان گشتن کاریزها و رودها از کوه ها و آن چیزها که در زمین تولد کند مانند جوهرهایی که آن را فلزات گویند و انواع کبریت (گوگرد و زیبق (جیوه) و زاج و مانند این»
اسفزاری، مظفر بن اسماعیل، رساله آثار عُلوی، ص۴، به کوشش محمدتقی مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
زمینه اصلی این مباحث کتاب متئورولوگیای ارسطوست که توسط یحیی بن بطریق از مترجمان دوره مأمون عباسی، از سریانی به عربی ترجمه شده است.این کتاب از لحاظ ریشه یابی عقاید مربوط به زمین شناسی و هواشناسی و چگونگی تکوین نظریه های مربوط به طبیعیات، در میان مسلمانان اهمیت بسزایی دارد و از سده ۳ق/۹م توجه اهل فن را به خود برانگیخته و اینان در توضیح و یا تکمیل آن کتاب ها نوشته اند. از ترجمه یحیی بن بطریق ۲ نسخه معتبر در دست است: یکی در استانبول و دیگری در رم. این ترجمه در ۱۹۶۷م به کوشش کازیمیر پترایتیس در بیروت به چاپ رسیده است. ابن ندیم به ترجمه دیگری از کتاب الآثار العلویه اشاره می کند که به وسیله ابوالخیر خمّار از سریانی به عربی انجام گرفته است،
ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۳۲۵.
در میان فیلسوفان اسلامی ابوعلی سینا جامع ترین پژوهش را در این زمینه انجام داده و در کتاب های شفا و نجات در این باره بحثی مستوفی کرده است.اساس بحث های ابن سینا در کتاب المعادن و الآثار العلویه، فن پنجم از طبیعیات شفا، آراء ارسطوست که آن ها را با استفاده از شروح و تفاسیر متقدمان و متأخران و دیده ها و شنیده های خود گسترش داده و دقیق تر کرده و گاه نیز درصدد جدل و مناقشه با مشائیان و اصلاح نظرات ایشان برآمده است. نکته قابل توجه این است که مأخذ سخنان ابن سینا در کتاب الافعال و الانفعالات، فن چهارم از طبیعیات شفا، نیز در بیش تر موارد مقاله چهارم و بخشی از مقاله سوم رساله الآثار العلویه ارسطوست و چنین می نماید که وی مباحث کتاب ارسطو را به ۲ بخش تقسیم کرده است: در یک قسمت «خواص طبیعیه ارضیه» را مطرح ساخته و آن را «الافعال و الانفعالات» نامیده، در بخش دیگر به آنچه در درون زمین و یا میان زمین و آسمان پدید می آید پرداخته و فن پنجم طبیعیات شفا را به آن اختصاص داده و بدین ترتیب کتاب المعادن و الآثار العلویه را نوشته است.
ابوعلی سینا، حسین بن عبدالله، الشفاء (طبیعیات)، مقدمه ابراهیم مدکور، «ص»، به کوشش ابراهیم مدکور، قاهره، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م، «ل».
...
در فلاسفه اسلامی، آثار علوی یکی از ۸ بخش اصلی دانش های طبیعی است که «بازنماینده و خبردهنده بُوَد از حادثه هایی که در هوا پیدا شود چون رعد و برق و باران و برف و شگفتی هایی که بر زمین بُوَدْ چون بیرون آمدن چشمه ها و روان گشتن کاریزها و رودها از کوه ها و آن چیزها که در زمین تولد کند مانند جوهرهایی که آن را فلزات گویند و انواع کبریت (گوگرد و زیبق (جیوه) و زاج و مانند این»
اسفزاری، مظفر بن اسماعیل، رساله آثار عُلوی، ص۴، به کوشش محمدتقی مدرس رضوی، تهران، ۱۳۵۶ش.
زمینه اصلی این مباحث کتاب متئورولوگیای ارسطوست که توسط یحیی بن بطریق از مترجمان دوره مأمون عباسی، از سریانی به عربی ترجمه شده است.این کتاب از لحاظ ریشه یابی عقاید مربوط به زمین شناسی و هواشناسی و چگونگی تکوین نظریه های مربوط به طبیعیات، در میان مسلمانان اهمیت بسزایی دارد و از سده ۳ق/۹م توجه اهل فن را به خود برانگیخته و اینان در توضیح و یا تکمیل آن کتاب ها نوشته اند. از ترجمه یحیی بن بطریق ۲ نسخه معتبر در دست است: یکی در استانبول و دیگری در رم. این ترجمه در ۱۹۶۷م به کوشش کازیمیر پترایتیس در بیروت به چاپ رسیده است. ابن ندیم به ترجمه دیگری از کتاب الآثار العلویه اشاره می کند که به وسیله ابوالخیر خمّار از سریانی به عربی انجام گرفته است،
ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ج۱، ص۳۲۵.
در میان فیلسوفان اسلامی ابوعلی سینا جامع ترین پژوهش را در این زمینه انجام داده و در کتاب های شفا و نجات در این باره بحثی مستوفی کرده است.اساس بحث های ابن سینا در کتاب المعادن و الآثار العلویه، فن پنجم از طبیعیات شفا، آراء ارسطوست که آن ها را با استفاده از شروح و تفاسیر متقدمان و متأخران و دیده ها و شنیده های خود گسترش داده و دقیق تر کرده و گاه نیز درصدد جدل و مناقشه با مشائیان و اصلاح نظرات ایشان برآمده است. نکته قابل توجه این است که مأخذ سخنان ابن سینا در کتاب الافعال و الانفعالات، فن چهارم از طبیعیات شفا، نیز در بیش تر موارد مقاله چهارم و بخشی از مقاله سوم رساله الآثار العلویه ارسطوست و چنین می نماید که وی مباحث کتاب ارسطو را به ۲ بخش تقسیم کرده است: در یک قسمت «خواص طبیعیه ارضیه» را مطرح ساخته و آن را «الافعال و الانفعالات» نامیده، در بخش دیگر به آنچه در درون زمین و یا میان زمین و آسمان پدید می آید پرداخته و فن پنجم طبیعیات شفا را به آن اختصاص داده و بدین ترتیب کتاب المعادن و الآثار العلویه را نوشته است.
ابوعلی سینا، حسین بن عبدالله، الشفاء (طبیعیات)، مقدمه ابراهیم مدکور، «ص»، به کوشش ابراهیم مدکور، قاهره، ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م، «ل».
...
wikifeqh: آثار_علوی