[ویکی فقه] آثار روزه. روزه یکی از اعمال عبادی در تمام ادیان الهی است، تا در سایه آن بتوانند از هرگونه فساد و بیماری نیز مصون بمانند.
اسلام، تن پروری به معنای نفس پروری و شهوت پرستی را شدیدا محکوم کرده است، اما پرورش بدن به معنای مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده و هر نوع عملی که برای بدن زیان بخش باشد را حرام کرده است. نفس پروری و شهوت رانی، همچنانکه ضد روح پروری است و موجب بیماری روح و روان می گردد، ضد بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیماری جسمی نیز می گردد.بسیاری از آداب و سنن اسلامی نه تنها موجب رشد روحی و معنوی می گردد بلکه بهداشت و سلامت بدن را نیز تضمین می کند. از جمله دستورات خداوند که این اهداف را محقق می سازد روزه است. انسان روزه دار در سایه روزه داری می تواند به رشد روحی و جسمی خود کمک کند و هرگونه آفت و میکروبی را از روح و جسم خود بزداید.روزه از جمله اعمال عبادی است که در تمام ادیان الهی با روش های مختلفی وجود دارد و از ارکان اصلی ادیان به شمار می آید. روزه در واقع عنایت خاصی است که خداوند به روزه دار دارد و آنرا به بندگان خود سفارش کرده تا در سایه آن، بتوانند با رهانیدن خود از دام های شیطان، خود را در مسیر انبیا و ائمه (علیهم السّلام) قرار دهند و از هرگونه فساد و بیماری نیز مصون بمانند.
معنای روزه
روزه در لغت به معنای خودداری کردن از چیزی و ترک آن آمده است.
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۲، ص۳۵۰، واژه «صوم».
روزه در ادیان ابتدایی و در میان بومیان و قبایل ابتدایی تقدس داشته است. از جمله مراسم های قبایل بومی آمریکا پرهیز از خوردن غذا بود. آنها بر این باور بودند که روزه گرفتن در کسب هدایت و راهنمایی از روح اعظم موثر است. نزد بسیاری از اقوام کهن نیز، پرهیز از خوردن و آشامیدن یکی از ابزار ندامت به درگاه خداوند و به عنوان فدیه و کفاره گناهان بوده است. مردم کهن مکزیک نیز امساک از خوردن غذا را به عنوان کفاره گناهان به جا می آوردند و مدت آن از یک روز تا چند سال متفاوت بود. پارسایان آن ها برای رفع مصیبت ها و بلاهای همگانی، ماه ها از خوردن غذا خودداری می کردند.
کاشانی، محمد، روزه در آینه ادیان و مکاتب، مجله پگاه حوزه، ۷ شهریور ۱۳۸۸، شماره ۲۶۱، ص۱۴.
...
اسلام، تن پروری به معنای نفس پروری و شهوت پرستی را شدیدا محکوم کرده است، اما پرورش بدن به معنای مراقبت و حفظ سلامت و بهداشت را از واجبات شمرده و هر نوع عملی که برای بدن زیان بخش باشد را حرام کرده است. نفس پروری و شهوت رانی، همچنانکه ضد روح پروری است و موجب بیماری روح و روان می گردد، ضد بهداشت و پرورش صحیح جسم نیز هست و منجر به بیماری جسمی نیز می گردد.بسیاری از آداب و سنن اسلامی نه تنها موجب رشد روحی و معنوی می گردد بلکه بهداشت و سلامت بدن را نیز تضمین می کند. از جمله دستورات خداوند که این اهداف را محقق می سازد روزه است. انسان روزه دار در سایه روزه داری می تواند به رشد روحی و جسمی خود کمک کند و هرگونه آفت و میکروبی را از روح و جسم خود بزداید.روزه از جمله اعمال عبادی است که در تمام ادیان الهی با روش های مختلفی وجود دارد و از ارکان اصلی ادیان به شمار می آید. روزه در واقع عنایت خاصی است که خداوند به روزه دار دارد و آنرا به بندگان خود سفارش کرده تا در سایه آن، بتوانند با رهانیدن خود از دام های شیطان، خود را در مسیر انبیا و ائمه (علیهم السّلام) قرار دهند و از هرگونه فساد و بیماری نیز مصون بمانند.
معنای روزه
روزه در لغت به معنای خودداری کردن از چیزی و ترک آن آمده است.
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۲، ص۳۵۰، واژه «صوم».
روزه در ادیان ابتدایی و در میان بومیان و قبایل ابتدایی تقدس داشته است. از جمله مراسم های قبایل بومی آمریکا پرهیز از خوردن غذا بود. آنها بر این باور بودند که روزه گرفتن در کسب هدایت و راهنمایی از روح اعظم موثر است. نزد بسیاری از اقوام کهن نیز، پرهیز از خوردن و آشامیدن یکی از ابزار ندامت به درگاه خداوند و به عنوان فدیه و کفاره گناهان بوده است. مردم کهن مکزیک نیز امساک از خوردن غذا را به عنوان کفاره گناهان به جا می آوردند و مدت آن از یک روز تا چند سال متفاوت بود. پارسایان آن ها برای رفع مصیبت ها و بلاهای همگانی، ماه ها از خوردن غذا خودداری می کردند.
کاشانی، محمد، روزه در آینه ادیان و مکاتب، مجله پگاه حوزه، ۷ شهریور ۱۳۸۸، شماره ۲۶۱، ص۱۴.
...
wikifeqh: آثار_مادی_و_معنوی_روزه