آتیرایو استان. آتیرائو، استان (Atyrau)
(نام سابق: گوریِف، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱) واقع در غرب قزاقستان، با ۱۱۷هزار کیلومتر مربع مساحت و ۳۵۲هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶). مهم ترین شهر های آن عبارت اند از آتیراو (مرکز) و کولساری. در ساحل شمال شرقی دریای خزرقرار دارد و بخش بزرگی از جلگۀ پست خزربه شمار می رود؛ ارتفاعاتی در جنوب غربی و فلات اوست اورتدر جنوب شرقی آن واقع است. اورال و اِمبا رودهای مهم آن را تشکیل می دهند. بخش عمدۀ این استان بیابانی یا نیمه بیابانی، با آب وهوای سخت قاره ایاست. ذخایر نفت و گاز طبیعی آن بسیار وسیع است، و استخراج و پالایش آن ها مهم ترین صنعت منطقه را تشکیل می دهد. شمال استان آتیرائو بخشی از دروازۀ قدیمی اقوام صحرانشین آسیای مرکزی به اروپا را تشکیل می داد. در قرون ۱۳ـ۱۵م این ناحیه به اردوی زرّین مغول، سپس به خان نشین ناگایتعلّق داشت. در قرن ۱۶، قزاق های روساز ولگادر کرانههای رود اورالساکن شدند. استخراج نفت نخستین بار در ۱۹۱۱ نزدیک رود اِمباصورت گرفت.
(نام سابق: گوریِف، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱) واقع در غرب قزاقستان، با ۱۱۷هزار کیلومتر مربع مساحت و ۳۵۲هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶). مهم ترین شهر های آن عبارت اند از آتیراو (مرکز) و کولساری. در ساحل شمال شرقی دریای خزرقرار دارد و بخش بزرگی از جلگۀ پست خزربه شمار می رود؛ ارتفاعاتی در جنوب غربی و فلات اوست اورتدر جنوب شرقی آن واقع است. اورال و اِمبا رودهای مهم آن را تشکیل می دهند. بخش عمدۀ این استان بیابانی یا نیمه بیابانی، با آب وهوای سخت قاره ایاست. ذخایر نفت و گاز طبیعی آن بسیار وسیع است، و استخراج و پالایش آن ها مهم ترین صنعت منطقه را تشکیل می دهد. شمال استان آتیرائو بخشی از دروازۀ قدیمی اقوام صحرانشین آسیای مرکزی به اروپا را تشکیل می داد. در قرون ۱۳ـ۱۵م این ناحیه به اردوی زرّین مغول، سپس به خان نشین ناگایتعلّق داشت. در قرن ۱۶، قزاق های روساز ولگادر کرانههای رود اورالساکن شدند. استخراج نفت نخستین بار در ۱۹۱۱ نزدیک رود اِمباصورت گرفت.
wikijoo: آتیرایو،_استان