آتش نشانی هوایی. آتش نشانی هوایی گونه ای از عملیات مقابله با آتش است که در آن از مسیر هوا و هواگرد به منظور عملیات اطفاء آتش استفاده می شود. این گونه عملیات بیشتر در آتش سوزیهای گسترده جنگل ها و مهار آتش سوزیهایی که در مناطقی که از راه های زمینی غیرقابل دسترسی هستند، انجام می شود. در این گونه عملیات از اقسام مختلف هواگرد که توانایی حمل مواد ضر آتش را دارند استفاده می شود ولی هواپیما و بالگرد دو گونه پر کاربرد در این گونه مأموریت ها به حساب می آیند. [ نیازمند منبع]
ایده هواپیماهای آتش نشان نیز به مانند ایده هواپیمای آب نشین به منظور کمک رسانی و اطفاء حریق در مناطقی مطرح شد که به شکل های گوناگون دسترسی به آن ها مشکل است. ایالات متحده آمریکا نخستین پیشگام در این زمینه بود و با بهره گیری از الگوی بمب های ناپالم که برای اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته بود[ نیازمند منبع] ، به طراحی و ساخت بمب های آبی روی آوردند که بر روی محوطه دچار حریق شده پرتاب شود و باعث خاموش شدن آتش شود؛ ولی به دلیل عدم موفقیت این روش، گزینه دیگری مطرح شد که همانا استفاده از مخازن آب است که پس از پر شدن از آب یا مایعات ضد آتش، با استفاده از هواگرد بر روی محل آتش سوزی پاشیده می شود؛ که این روش موفقیت آمیز بوده و تا به امروز به عنوان روشی استاندارد برای اطفاء حریق هوایی به کار می رود. [ نیازمند منبع]
از پرکاربردترین مواد ضد آتش مورد استفاده در چنین هواگردهایی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• محلول ترکیبی آب با سدیم متابورات
• محلول ترکیبی آمونیوم سولفات به همراه پالی گورسکیت و رس
• محلول ترکیبی دی آمونیوم فسفات و صمغ گوار
با توجه به افزایش آتش سوزیهای جنگل ها و مراتع در ایران که به موجب افزایش گرمای هوا به وقوع پیوسته، نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصمیم به پیشگامی در زمینه استفاده از عملیات اطفاء هوایی برای مهار آتش های وسیع گرفته و به موجب این اقدام به تبدیل یک فروند ایلیوشین ایل - ۷۶ و یک فروند توپولف - ۱۵۴ به هواپیماهای آتش نشان نموده است. ایلیوشین مزبور قادر به حمل تانکرهای مخصوص مایعات مجموعاً به ظرفیت ۴۰ الی ۴۳ هزار لیتر است و می تواند در مدت ۱۰ الی ۱۵ ثانیه آن ها را تخلیه نماید. در حالیکه توپولوف مزبور قادر به بارگیری حدود ۲۰ هزار لیتر مایعات اطفاء حریق است و مدت زمان لازم برای تخلیه آن ها بالغ بر ۱۰ ثانیه برآورد شده است. [ ]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایده هواپیماهای آتش نشان نیز به مانند ایده هواپیمای آب نشین به منظور کمک رسانی و اطفاء حریق در مناطقی مطرح شد که به شکل های گوناگون دسترسی به آن ها مشکل است. ایالات متحده آمریکا نخستین پیشگام در این زمینه بود و با بهره گیری از الگوی بمب های ناپالم که برای اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته بود[ نیازمند منبع] ، به طراحی و ساخت بمب های آبی روی آوردند که بر روی محوطه دچار حریق شده پرتاب شود و باعث خاموش شدن آتش شود؛ ولی به دلیل عدم موفقیت این روش، گزینه دیگری مطرح شد که همانا استفاده از مخازن آب است که پس از پر شدن از آب یا مایعات ضد آتش، با استفاده از هواگرد بر روی محل آتش سوزی پاشیده می شود؛ که این روش موفقیت آمیز بوده و تا به امروز به عنوان روشی استاندارد برای اطفاء حریق هوایی به کار می رود. [ نیازمند منبع]
از پرکاربردترین مواد ضد آتش مورد استفاده در چنین هواگردهایی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
• محلول ترکیبی آب با سدیم متابورات
• محلول ترکیبی آمونیوم سولفات به همراه پالی گورسکیت و رس
• محلول ترکیبی دی آمونیوم فسفات و صمغ گوار
با توجه به افزایش آتش سوزیهای جنگل ها و مراتع در ایران که به موجب افزایش گرمای هوا به وقوع پیوسته، نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصمیم به پیشگامی در زمینه استفاده از عملیات اطفاء هوایی برای مهار آتش های وسیع گرفته و به موجب این اقدام به تبدیل یک فروند ایلیوشین ایل - ۷۶ و یک فروند توپولف - ۱۵۴ به هواپیماهای آتش نشان نموده است. ایلیوشین مزبور قادر به حمل تانکرهای مخصوص مایعات مجموعاً به ظرفیت ۴۰ الی ۴۳ هزار لیتر است و می تواند در مدت ۱۰ الی ۱۵ ثانیه آن ها را تخلیه نماید. در حالیکه توپولوف مزبور قادر به بارگیری حدود ۲۰ هزار لیتر مایعات اطفاء حریق است و مدت زمان لازم برای تخلیه آن ها بالغ بر ۱۰ ثانیه برآورد شده است. [ ]
wiki: آتش نشانی هوایی