ابله گون

/~Ablegun/

لغت نامه دهخدا

( آبله گون ) آبله گون. [ ب ِ ل َ /ل ِ ] ( ص مرکب ) چون آبله ، و در بیت ذیل :
دوش که این گِردگَرد گنبد مینا
آبله گون شد چو چهر من ز ثریا.
قاآنی.
ظاهراً غلط آمده است ، چه گون در آخر کلمه چنانکه گونه به معنی رنگ و لون و فام و نیز مانند و شبه و سان و روش می آید و بس و بمعنی دارا و دارنده در جایی دیده نشده است.

فرهنگ فارسی

( آبله گون ) ( صفت ) آبله دار .
چون آبله

پیشنهاد کاربران

بپرس