Š

Š. Š ، š یا "S ِ هفتک دار" نویسه وارهای است که از آن برای نشان دادن آوای ش استفاده می شود. برابر آن در الفبای آوانگاری بین المللی ʃ می باشد. همچنین در زبان های ترکی تبار از Ş برای نشان دادن این آوا استفاده می کنند. حرف Š یکی از ۳۰ حرف در دبیره پارسی لاتین است و واج آن ش می باشد.
پیشینهٔ استفاده از این حرف به سدهٔ پانزدهم میلادی باز می گردد که یان هوس آن را برای الفبای چک طرح ریخت. سپس در الفبای کروات از آن بهره گرفته شد و آنگاه به تدریج در الفباهای بوسنیایی، وپس، مونه نگروئی، مقدونی، لیتوانیایی، سربی، زبان های سامی، کارلیایی، اسلوونیایی، سربی، اسلواک، استونیایی، لتونیایی و صورت هایی از بلغاری مورد استفاده قرارگرفت. š در الفباهای استونیایی در وام واژگان دیده می شود. گاه در زمان تایپ کردن، هنگامی که ابزار نگارش š فراهم نباشد، به جای آن از sh بهره می برند.
برخی از زبان های بومی قاره آمریکا مانند زبان کری و زبان شاینی نیز از این نویسه بهره می برند. همچنین برای نگارش برخی زبان های آفریقایی مانند سوتوی شمالی و سونگای نیز از š استفاده می کنند.
• در نویسه گردانی الفبای سیریلیک به لاتین معمولاً Š از برای نمایش ш بهره می برند.
• در نویسه گردانی خط میخی سومری و اکدی از این حرف برای نمایش آوای ʃ یا /t͡ʃ/ استفاده می شود. همچنین در نویسه گردانی حرف شین زبان های سامی از این نویسه استفاده می شود.