پسین

پسین. [ پ َ ] ( ص نسبی ) ( خلاف نخستین و پیشین ) بازپسین. واپسین اخیر. آخرین. مُؤخر. آخرة. اُخری. آخر. متأخر :
نخستین فطرت پسین شمار
توئی خویشتن را ببازی مدار.ندانم که دیدار باشد جز این
یک امشب بکوشیم دست پسین.فراوان ز گردان گردنفراز
ز بهر پسین حمله را دار باز.زپیغمبران او [ محمد ص ] پسین بد درست
ولیک او شود زنده زیشان نخست.پسین مردم آمد که از هر چه بود
بدش بهره و بر همه برفزود.و اصحاب ابوحنیفه... بدین قول پسینند. ( هجویری از کشف المحجوب ).
اندر جهان نخواهد بودن پس از تو شاه
ای شاه تا قیامت شاه پسین توئی.ابن هرمه ؛ پسین فرزندان و مرد که کلانسال باشد. ( منتهی الارب ). اهزع ؛ پسین تیر که در کیش ماند ردی باشد یا جید یا آن بهترین تیرها باشد که جهت شداید و پیکار سخت نگاه دارند یا ردی تر. ( منتهی الارب ). || مابین ظهر و غروب و عصر. ( ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ).
- پسین خلیفه ؛ یعنی امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب رضی اﷲ عنه. خاقانی گوید :
بهتر خلف از پسین خلیفه.- روز پسین ؛ قیامت. یوم الاَّخر :
پرستش همان پیشه کن یا نیاز
همه کار روز پسین را بساز.ای پسر وامخواه روز پسین
جان ستاند برهن و پایندان.آن نیست که حافظ را رندی بشد از خاطر
کاین سابقه پیشین تا روز پسین باشد.- صبح پسین ؛ صبح صادق :
گرچه بهین عمر شد روز به پیشین رسید
راست چو صبح پسین از همه خوشدم تریم.- نماز پسین ؛ نماز عصر. صلوة عصر. صلوة وسطی. نماز دیگر.

منسوب به پس، آخرین، خلاف پیشین، ووقت بین عصرومغرب، شامگاه، نمازپسین:نمازعصر، روزقیامت
( صفت ) ۱- آخرین آخر متاخر بازپسین واپسین . ۲- موخر مقابل مقدم ( مقدم. التفهیم ص قمب ) ۳- مابین ظهر و غروب و عصر: نماز پسین ( نماز عصر ). یا روز پسین. قیامت یوم الاخر . یا صبح پسین . صبح صادق .

(پَ ) [ په . ] (ص نسب . ) ۱ - آخرین ، متأخر. ۲ - زمان بین ظهر و غروب و عصر.

۱. آخرین.
۲. (اسم ) وقت بین عصر و مغرب.
۳. [مقابلِ پیشین] بعد از دیگری، عقب تر.
۴. (اسم ) عصر.

( پَسین ) بعد الظهر

اخری

آخر مرة , اخیر , اعق , لاحق