قمری

جرجانی ( گرگانی ) ابوالقاسم زیاد بن محمد از شاعران فارسی گوی معاصر قابوس و شمگیر و مداح او ( نیمه دوم قر. ۴ ه. ).
پرندهای خاکی رنگ وکوچکترازکبوترباگوشتی لذیذ، درفارسی موسی کوتقی نیزمیگویند
محمد تقی دربندی شیروانی از شاعران ترک و از مردم دربند شیروانات روسیه است . وی در آغاز شبیه گردان بود و غزلیات و قصاید نیکو میسرود و به قمری تلخص میکرد . اشعار نغزی در مصایب کربلا سروده و به نام کنزالمصایب بچاپ رسید است . سال وفاتش معلوم نیست و در اوایل قرن چهاردهم هجری زنده بوده است .

سراج الدین از شاعران است . در احوال او اختلاف است . بعضی او را خوارزمی و بعضی جرجانی دانند و غالبا گویند آملی است . گویند با عمادی شهریاری و کمال اسماعیل و اقران ایشان معاصر بوده و مداحی سلطان غیاث الدین ملکشاه خوارزمی را می نموده و در هر حال طبع خوشی داشت .

زیاد بن عمر جرجانی مکنی به ابوالقاسم شاعر و مادح شمس المعالی قابوس است . تقی اوحدی گفته که از قدماست و زمان آل سامان را دریافته .

[Streptopelia turtur] [زیست شناسی- علوم جانوری] گونه ای از تیرۀ کبوتریان و راستۀ کبوترسانان با دم بلند که روی گردن پرهای زینتی و روی شکم لکۀ تقریباً سفید دارد

پرده ایست ازموسیقی قدیم .

ابن نوح مکنی بابومنصور بخاری پزشک اوراست امراض الصدر و هشت کتاب دیگر

[lunar day] [اقیانوس شناسی، ژئوفیزیک، مهندسی نقشه برداری] ← روز کِشَندی

اما سال اصطلاحی آنستکه بنهادن مردمان که دوازده بار چند ماه طبیعی است
[lunar year] [نجوم] سالی شامل 12 ماه قمری، برابر با 354/3671 روز

(قُ) [ ع . ] (اِ.) فاخته .
(قَ مَ) [ ع . ] (ص نسب .) منسوب به قمر، ماهی . ، سال ~سالی که طبق دوازده ماه قمری (گردش انتقالی ماه ) حساب شود.

محاسبه شده براساس گردش انتقالی ماه: سال قمری.
پرنده ای خاکی رنگ و کوچک تر از کبوتر با سر کوچک، گردن کشیده، و نوک باریک، یاکریم، موسی کوتقی.

نوعی کلم با ریشۀ کروی شکل، سبزرنگ، ستبر و نزدیک خاک که ریشۀ آن مصرف خوراکی دارد.

قمری ممکن است اشاره به موارد زیر باشد:
گاه شماری هجری قمری (قَمَری)، به معنی مهی یا ماهی یکی از روش های گاهشماری است که ماه های آن بر پایه گردش ماه به دور زمین شمارش می شود.
قُمْری، خانواده ای از پرندگان، مانند قمری خانگی، قمری معمولی و قمری خاوری. به کبوترسانان#گونه ها نگاه کنید.

ابومنصور حسن بن نوح القمری البخاری دانشمندی ایرانی است که از پزشکان سرشناس سدهٔ چهارم هجری به شمار می آید. در بغداد برآمد. نوشته اند که ابن سینا در دوران جوانی چندی در نزد او به آموختن دانش پزشکی مشغول بود. از او کتابی در پزشکی به نام غنی و منی در دست است که بیشتر مبتنی بر الحاوی رازی بود و منقسم بر سه باب است (بیمارهای داخلی، بیماری های خارجی، تب ها). از آثار دیگر قمری می توان کتاب التنویر فی الاصطلاحات الطبیه را نام برد که در حقیقت اولین فرهنگ طبی به شمار می رود و قمری در این کتاب که ده فصل دارد، تمامی اصطلاحات کاربردی طبی را شرح وتوصیف نموده است. نسخه های خطی متعددی از این کتاب در کتابخانه های مختلف جهان وجود دارد و نسخه چاپی آن ۱۹۹۱ در ریاض عربستان چاپ ومنتشر شده است. کتاب دیگر قمری کتاب «علل العلل» است که در آن قمری به ذکر علل بیماریها پرداخته است
صفا، ذبیح الله، تاریخ ادبیات ایران (جلد یکم)، انتشارات فردوس، چاپ هفدهم

ابوالقاسم زیاد بن محمّد شناخته شده به قمری جرجانی شاعر ایرانی همدوره و مدح کننده قابوس وشمگیر بود. شعر زیر از اوست:
محمد دبیر سیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، انتشارات علمی و فرهنگی

اسرارالتوحید

امام سجاد

مهر و مشتری

برج شیخ شبلی

فاخته ، قمری

فاخته ، کبوتر جنگلی ، قمری

کم رنگ ، قمری ، ماهی ، ماهتابی ، وابسته بماه

حمامة , قمري

سحر

سلحفاة