فرهنگ در قطر

فرهنگ قطر به شدت تحت تأثیر فرهنگ سنتی بادیه نشین است و تأثیر آن کمتر از هند، آفریقای شرقی و جاهای دیگر خلیج فارس ناشی می شود. شرایط سخت آب و هوایی شبه جزیره، ساکنان آن را وادار کرد که برای حفظ غذا به دریا روی آورند؛ بنابراین، تأکید مشخصی در فرهنگ محلی بر دریا وجود دارد. [ ۱] ادبیات و مضامین فولکلور غالباً مربوط به فعالیت های دریایی است.
هنرهای شفاهی مانند شعر و آواز به دلیل محدودیت هایی که اسلام در بازنمایی موجودیت احساساتی قرار می داد از نظر تاریخی بیشتر از هنر فیگوراتیو رواج داشته است. با این حال، برخی از رشته های هنرهای تجسمی مانند خوشنویسی، معماری و هنرهای نساجی به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت. هنرهای تجسمی به تدریج در دوره نفت در فرهنگ کشور جذب شدند. [ ۲]
صلاح بن غانی آل علی از سال ۲۰۱۶ وزیر فرهنگ و ورزش قطر بوده است. [ ۳]
به دلیل موضع اسلام در مورد هنر انایکنیزم در اسلام، نقاشی ها و هنرهای پلاستیکی تا زمان کشف نفت در اواسط قرن بیستم نقش نسبتاً ناچیزی در فرهنگ قطر داشتند. [ ۴] سایر هنرهای تجسمی مانند خوشنویسی و معماری از لحاظ تاریخی غالب ترین بیان بصری اسلامی بودند. بخاطر ارتباط تنگاتنگ با اسلام، خوشنویسی بیشترین ارزش را در جامعه داشت. [ ۵] خوشنویسی اغلب در طراحی نشان واره رسمی ایالتی، به عنوان مثال، آرم چشم انداز ملی ۲۰۳۰ قطر استفاده می شود. [ ۶]
موسیقی عامیانه قطر ارتباط نزدیکی با دریا دارد. آهنگ های مربوط به شکار مروارید محبوب ترین ژانر موسیقی مردان است. هر آهنگ، متناسب با ریتم، فعالیت متفاوتی از سفر مروارید را روایت می کند، از جمله پخش بادبان، غواصی و قایقرانی کشتی.
آواز جمعی بخشی جدایی ناپذیر از هر سفر مروارید بود و هر کشتی یک خواننده مشخص داشت، که به صورت محلی به نام النعام معروف بود. [ ۷]
موسیقی قطر بر پایه ترانه، رقص و شعر عامیانهٔ دریا شکل گرفته است. رقص های سنتی در دوحه در بعد از ظهرهای روز جمعه اجرا می شوند؛ یکی از این رقص ها رقص عرضه بوده که یک رقص رزمی سبْک دار شده است و توسط دو ردیف از رقصنده هایی که توسط صفی از سازهای کوبه ای نظیر الرس، ( طبل بزرگی که پوست روی آن با آتش گرم می شود ) ، دایره زنگی، سنج ها و درام های کوچک همراهی می شوند، اجرا می شود. دیگر سازهای محلی شامل بربط، ربابه، که هر دو سازهای زهی هستند، و همچنین نی می شوند.