nihilism

2 - a : a doctrine or belief that conditions in the social organization are so bad as to make destruction desirable for its own sake independent of any constructive program or possibility.
b. capitalized : the program of a 19th century Russian party advocating revolutionary reform and using terrorism and assassination.
الف ) دیدگاهی مبنی بر بی اساس بودن ارزش ها و باورهای سنتی و بی معنا بودن و بیهوده بودن وجود.
ب : آموزه ای که هر گونه زمینه عینی حقیقت و به ویژه حقایق اخلاقی را انکار می کند.
2 - الف ) آموزه یا باوری مبنی بر اینکه شرایط در سازمان اجتماعی به قدری بد است که تخریب را، فی نفسه، مستقل از هر برنامه یا امکان سازنده ای مطلوب می کند. ( اعتقاد به تباهی و فساد نهادهای اداری و لزوم از بین رفتن آنها )
ب ) با حروف بزرگ: برنامه یک حزب روسی قرن 19 که از اصلاحات انقلابی و استفاده از تروریسم و ​​قتل حمایت می کند.

به گفتار نیچه، نیهیلیسم یا پوچ نگری به معنای بی ارزشی ارزش ها نیست؛ بلکه به معنای بی ارزش شدن ارزش ها است.
پوچ انگاری، به هر نوع دیدگاه فلسفی گفته می شود که وجود یک بنیان عینی ( ابژکتیو ) برای نظام ارزشی بشر را رد می کند. این اندیشه معمولاً در ارتباط نزدیک با بدبینی عمیق و شک گرایی رادیکال است.
شاید بتوان گرگیاس، حکیم یونانی قرن پنجمِ پیش از میلاد را نخستین اندیشمند نیهیلیست دانست؛ اما فریدریش ویلهلم نیچه، فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم، بیش از هر کس دیگر، به نقد باورهای پوچ گرایانه پرداخت. وی نیهیلیسم را به عنوان یک پدیده شایع در فرهنگ غربی، شناسایی کرد، و معتقد بود که پیامدهای نابودگر آن، در نهایت تمامی احکام اخلاقی، مذهبی و متافیزیکی را به تباهی خواهد کشاند و بزرگترین بحران تاریخ بشر را رقم خواهد زد. از دیدگاه نیچه، نیهیلیسم عبارت است از انکار زندگی و جهان گذران به نام حقایق جاویدان و ثابت. در قرن بیستم بسیاری از هنرمندان، منتقدان و فیلسوفان تم های نیهیلیستی همچون ناتوانی معرفت شناسی، تخریب ارزش ها و بی معنایی دنیا را در آثار خود مطرح کرده اند. در میانه های قرن بیستم جنبش اگزیستانسیالیسم تلاش کرد انگاره های نهیلیستی را به گونه ای ترویج کند که جنبهٔ مخرب آن از میان برود.
تاریخچه
بی معنی انگاری در میانه های قرن نوزدهم در روسیه، به عنوان مکتبی مطرح شد که با تمام اشکال زیبایی شناسی، مخالف است و فقط از کاربردگرایی و خردگرایی علمی دفاع می کند. ایوان تورگینف در رمان مشهور پدران و پسران در سال ۱۸۶۲ این واژه را در توصیف شخصیت بازاروف به کار برد و کلمه نیهیلیسم را به شهرت عمومی رساند.
نیهیلیست ها یک جنبش سیاسی با سازماندهی کم بودند که از سال ۱۸۶۰ در دوران حکومت الکساندر دوم تا انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در صحنهٔ سیاست روسیه فعالیت داشتند. آن ها اقتدار دولت، کلیسا و خانواده را به چالش کشیده و هوادار نظمی اجتماعی بودند که بر پایه خردگرایی و ماتریالیسم به عنوان تنها منبع شناخت، سامان یافته و آزادی های فردی مهم ترین هدف آن باشد. نیهیلیست ها رفته رفته به سوی خرابکاری و آشوب کشیده شده و در اواخر دهه ۱۸۷۰، تمام گروه های سیاسی که از ترور و ارعاب بهره می بردند نیهیلیست نامیده می شدند.
این تفکّر در نتیجهٔ ویرانی های حاصل از دو جنگ جهانی اروپا رشد گسترده ای کرد. امروزه یکی از مهم ترین جریان های نیهیلیسم، نیست انگاری اگزیستانسیال است. نیست انگاری اگزیستانسیال یک دکترین فلسفی است که زندگی را بدون معنا و هدف خارجی یا ارزش های اخلاقی درونی می داند. هرچند بسیاری از اگزیستانسیالیست ها خود را خارج از محدوده نیست انگاری قرار می دهند.
نیهیلیسم بیانگر فرم خامی از پوزیتیویسم و ماتریالیسم است، انقلابی علیه نظم برپای اجتماعی و مخالفت با تمامی منابع قدرت ناشی از حکومت، کلیسا یا خانواده. پایه این تفکر هیچ چیز جز حقایق علمی نیست. از آنجا که آن ها ماهیت دوگانه شامل جسم و روح برای انسان قائل نبودند مورد یورش های خشنی از سوی قدرت کلیسا قرار می گرفتند. از سویی به علت مورد پرسش قرار دادن حق الهی پادشاهان وارد دعوای مشابهی با قدرتهای سکولار شدند.
Philosophy antithetical to concepts of meaningfulness
Nihilism ( /ˈnaɪ ( h ) ɪlɪzəm, ˈniː - /; from Latin nihil 'nothing' ) is a philosophy, or family of views within philosophy, that rejects general or fundamental aspects of human existence, such as objective truth, knowledge, morality, values or meaning. Different nihilist positions hold variously that human values are baseless, that life is meaningless, that knowledge is impossible, or that some set of entities do not exist or are meaningless or pointless.
Scholars of nihilism may regard it as merely a label that has been applied to various separate philosophies, or as a distinct historical concept arising out of nominalism, skepticism, and philosophical pessimism, as well as possibly out of Christianity itself. Contemporary understanding of the idea stems largely from the Nietzschean 'crisis of nihilism', from which derive the two central concepts: the destruction of higher values and the opposition to the affirmation of life. Earlier forms of nihilism, however, may be more selective in negating specific hegemonies of social, moral, political and aesthetic thought.
The term is sometimes used in association with anomie to explain the general mood of despair at a perceived pointlessness of existence or arbitrariness of human principles and social institutions. Nihilism has also been described as conspicuous in or constitutive of certain historical periods. For example, Jean Baudrillard and others have characterized postmodernity as a nihilistic epoch or mode of thought. Likewise, some theologians and religious figures have stated that postmodernity and many aspects of modernity represent nihilism by a negation of religious principles. Nihilism has, however, been widely ascribed to both religious and irreligious viewpoints.
In popular use, the term commonly refers to forms of existential nihilism, according to which life is without intrinsic value, meaning, or purpose. Other prominent positions within nihilism include the rejection of all normative and ethical views ( � Moral nihilism ) , the rejection of all social and political institutions ( � Political nihilism ) , the stance that no knowledge can or does exist ( � Epistemological nihilism ) , and a number of metaphysical positions, which assert that non - abstract objects do not exist ( � Metaphysical nihilism ) , that composite objects do not exist ( � Mereological nihilism ) , or even that life itself does not exist